De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 43]

Vanzelfsprekende schoonheid
Willem M. Roggeman

Zoals alles adembenemend wordt,
wanneer het maar over haar gaat,
zo wil ik van haar houden.

Zoals de gewichtloze drenkeling
heel langzaam daalt en stijgt
en met open mond vol verwondering
de zachtheid van het water inademt.

Zoals de onzichtbare jager
statig door de bossen schrijdt
en één na één de donkere bomen
laat verdwijnen in zijn weitas.

Zoals de schreeuw van een nachtvogel
het wit van het laken openscheurt,
zo draait zij zich om en om in haar slaap
en iedere keer wordt zij nog mooier.