De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 31]

Drie gedichten
Wim de Gelder

Recreatie

Het zand verhardt zich tegen dood getij,
november, nu de ondergangen zichtbaar
verder reiken, afval en het schuim der dagen.

Meeuwen gaan op in zichzelf, verwaaien hoog en
verward. Een kind hangt, de armen gespreid,
zwaar tegen de wind: bolwerk van weerbarstigheid.

Tuin

De kinderen hangen verbeten aan hun lach
die trekt en tevergeefs wordt gevierd.
Ze zijn geaard door ons. De schommel stond

er al toen wij hier kwamen wonen. Een raakt
de takken. Een haalt uit naar de rand van
het balkon. Een wordt geduwd, maar niet hard.

Begraafplaats

Alleen de doden hebben namen. Wie loopt verraadt
zichzelf. Grindpaden waar even onderweg de tijd
eeuwigheid wordt opgelegd: een requiem voor hen

die leven. Wie ademt breekt de stilte van licht
dat een omtrek tastbaar maakt. Steen, stem tegen
de hemel, sta op en wandel voor Gods aangezicht.