De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 53]

Nederlandse poëzie

[p. 54]

Uit ‘De Vorst van het Oosten’^*
Stefaan van den Bremt

Wat de klok slaat
(Suzhou, 1.4.1989)

Op barre hoogten woont Hanshan.
Een late reiger wijst de weg.
Glashelder tinkt het klokje van
de dichter van de Koude Berg.

De Koude Berg is vier voet hoog.
De pelgrims stammen uit Japan.
Ze luiden zelf het klokje van
de kluizenaar. De dichter loog.

* Een datum bij de titel geeft aan wanneer een plaats is bezocht.

Waar is Laozi?

Hem trof ik niet in zijn kluis.
Het land zei: Hij is naar de stad
voor een vrijwillige heropvoeding.
De vlakte verwees naar de bergen.
De rots sprak: Hij is naar de zee.
En de stad vrat voort aan het land.
De wind vlakte de bergtoppen af.
De zee haalde rotsen leeg. Slechts
het stof wolkte op van mijn vraag.

[p. 55]

Monding
(30.03.1989)

Daar waar de Huangpu zich uitstort
in de Yangtze, die zelf wat verder
in zee uitmondt, staat oud geschut
van de Qing gericht op de barbaren
uit het westen. Ze stomen stroomop-
waarts, ik vaar stroomaf tot waar
ik de zee raad als ik met het oog
de loop volg van de kanonnen: vuur-
monden, geblust door de tijd.

Chinese schimmen

Een draak zonder kop?
Of een met te veel
koppen, te veel
hoofden voor één
Staat?

Een papieren draak?
Of een geschubde?
Een gestaalde
of een zonder
ruggegraat?

Een wervelkolom?
Of een colonne
tanks onderweg:
een Lange Mars
naar Tienanmen?

En lijkt de feniks
niet van de partij
als uit bloed en as
de Grote Roerganger
herrijst?