De Tweede Ronde. Jaargang 10
(1989)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 174]
| |
De goochelaar
| |
El prestidigitadorAbrió el juego. Vestia
un frac deslustrado.
Ofrecia una sonrisa
cansada y convencional.
Era un prestidigitador
que nunca llegó a nada.
No creia en si mismo,
pero tenia oficio.
Se quitó la chistera
y dijo: ‘Van a ver
lo que sale de aqui.’
Era un aburrimiento.
Sabiamos: pañuelos.
luego un despertador.
abanicos y al fin
algún conejo vivo.
Mas de pronto, en el fondo
de la chistera dio
con algo no previsto.
Lo miró y nos dijo:
‘Los juegos de manos
son a veces milagros.
| |
[pagina 175]
| |
Wie heeft hier gelegd
wat ik er niet in heb verstopt?’
Hij keek ons allemaal
strak en afwezig aan.
Het was geweldig.
We applaudisseerden allemaal.
En hij haalde het pistool
dat hij gevonden had te voorschijn,
zette het tegen zijn slaap
en schoot zich door het hoofd.
Het kostte ons moeite te geloven
dat hij zich van kant had gemaakt.
Niemand heeft ooit geweten
waarom hij het werkelijk had gedaan.
Was het toeval? Was het een mysterie?
Geloofde hij niet in de val?
Had hij die voor zichzelf gezet?
Speelde hij soms met zichzelf?
Dat onwaarachtige wonder
werd zijn ware spel.
| |
[Spaans]¿Quién ha puesto aqui
lo que no he escondido?’
Nos miraba a todos
fijamente absorto.
Era fabuloso.
Todos aplaudimos.
Y él sacó la pistola
que habiu encontrado.
se la puso en la sien
y se pegó un tiro.
Nos costó creer
que se habia matado.
Nadie supo nunca
por qué lo hizo de veras.
¿Fue un azar? ¿Fue un misterio?
¿No creia en la trampa?
¿La habia preparado?
¿Jugó consigo mismo?
Ese falso milagro
fue su juego de veras.
|
|