De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 135]

De droom
Michail Lermontov
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

In het dal van Dagestan, de hitte schroeide,
Lag ik verstild, mijn borst met lood doorwond,
En uit de diepe verse wonde vloeide
Mijn bloed in trage druppels op de grond.

Ik lag alleen op het zand, de steile wanden
Verdrongen zich om mij, immens en groots;
Terwijl het zonlicht op hun toppen brandde -
En ook op mij - sliep ik de slaap des doods.

En in mijn droom zag ik de meisjes dansen
Des avonds op een feest in bonte rij;
De jonge vrouwen met hun bloemenkransen
Spraken voortdurend vrolijk over mij.

Terwijl die vrolijke gesprekken klonken,
Zat een van hen daar in zichzelf gekeerd,
Haar jonge ziel in droef gepeins verzonken,
God weet door welk verdriet zij werd verteerd.

Van het dal van Dagestan was 't dat zij droomde;
Het lichaam van een vriend lag daar, verstild;
En uit de wonde in zijn borstkas stroomde
Het trage zwarte bloed, al haast verkild.

Сон

В полдневный жар в долнне Дагестана
С свннцом в грудн лежал недвнжнм я;
Глубокая еще дымилась рана,
По капле кровь точилася моя.

Лежал однн я на песке долнны;
Уступы скал тесннлися кругом,
И солнце жгло их желтые вершнны
И жгло меня - но спал я мертвым сном.

И снился мне сняющнн̆ огнями
Вечернин̆ пир в родимон̆ стороне.
Меж юных жен, увенчанных цветами,
Шел разговор веселый обо мне.

Но, в разговор веселын̆ не вступая,
Сидела там задумчиво одна,
И в грустнын̆ сон душа ее младая
Бог знает чем была погружена;

И снилась ей долнна Дагестана:
Знакомый труп лежал в долине той;
В его грудн, дымясь, чернела рана,
И кровь лнлась хладеющей струей.