De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 134]

Zij
Zinaida Hippius^*
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

In haar verdorven, schamele geslepenheid
Is zij als as zo grijs, als stof is zij.
Ik sterf aan die verstikkende benepenheid,
Aan die verbondenheid van haar en mij.

Ze zit vol stekels en is niet inschikkelijk,
Gelijk een slang is zij, koud en gevlekt.
Haar krom gebogen schubben zijn verschrikkelijk
En hebben mij met wonden overdekt.

Log is ze, afgestompt en niet ontvankelijk.
O, drong een scherpe angel door tot mij!
Ze is zo lusteloos en ontoegankelijk,
Niet te benaderen en doof is zij.

Ze kronkelt vleiend rond me, de aanhalige,
Ze smoort me haast, dit duistere reptiel.
En dit vasthoudende, en dit onzalige,
Dit angstaanjagende - dat is mijn ziel!

* Zinaida Hippius (1869-1945), Russisch symboliste en gevreesd critica in de emigratie.

Она

В своей бессовестнон̆ н жалкон̆ ннзости,
Она как пыль сера, как прах земнон̆.
И умираю я от зтон̆ близости,
От неразрывностн сё со мнон̆.

Она шершавая, она колючая,
Она холодная, она змея.
Меня изранкла противно-жгучая
Ее̄ коленчатая чешуя.

О, если б острое почуял жало я!
Неповоротлива, тупа, тиха.
Такая тяжкая, такая вялая,
И нет к ней доступа - она глуха.

Свонмн кольцами она, упорная,
Ко мне ласкается, меня душа.
И эта мёртвая, н эта чёрная,
И эта страшная - моя душа!