De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 129]

's Avonds
Anna Achmatova
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

Er was muziek, een zoete wijs
Klonk in de tuin, onzegbaar treurig.
Een zilte zeelucht, fris en geurig,
Van oesters op een schotel ijs.

‘Ik ben een ware vriend,’ zei hij,
Terwijl zijn hand mijn kleren raakte.
Maar het gebaar dat hij zo maakte
Kwam een omhelzing niet nabij.

Zo aait men katten, zo aanschouwt
Men amazones, onbewogen.
Een lach slechts blonk er in zijn ogen
Onder het lichte wimpergoud.

En een viool met droeve klank,
Die het gordijn van rook doorkliefde,
Zong zacht: ‘De hemelen zij dank,
Voor 't eerst alleen met de geliefde.’

Вечером

Звенела музыка в саду
Такнм невыразимым горем.
Свежо и остро пахли морем
На блюде устрицы во льду.

Он мне сказал: ‘Я верный друг!’
И моего коснулся платья.
Как непохожи на объятья
Прикосновенья этих рук.

Так гладят кошек или птиц,
Так на наездниц смотрят стройных.
Лишь смех в глазах его спокойных
Под лёгким золотом ресннц.

А скорбных скрнпок голоса
Поют за стелющимся дымом:
‘Благослови же небеса:
Ты первый раз одна с любимым’.