De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 23]

Nederlandse poëzie

[p. 24]

Twee gedichten
Catharina Blaauwendraad

Stom

Nu de kamer kleiner wordt
baant zich zonder stemverheffen
het verwijt een weg. Dwars door
warme as van sigaretten
en de glazen die een rond
teken op de tafel zetten.

Cirkels worden nooit doorbroken
door de lijnen uit te leggen.

Als de rook is opgetrokken
weet ik niet meer wat te zeggen.

Zilveren taal

Een man van zilver heeft mij leren kennen.
Hij wist mijn wezen in één woord te vatten.
Ik moest de waarde van zijn woorden schatten,
want hij kon aan mijn kille taal niet wennen.

En uit ons werd een idioom geboren
dat onbeheerst en onvolledig bleek.
De woorden blijf ik in mijn dromen horen
daar ik in dromen dode talen spreek.

Zilveren man en ik zijn niet meer samen.
Hij heeft al lang een nieuwe taal geleerd.
Ik noem de toekomst bij vergane namen:
Niet ik beheers de taal, maar omgekeerd.