De Tweede Ronde. Jaargang 10



[pagina 25]
Twee gedichten Wim Brands Uil Ik was een koning blind geboren die bad op dezelfde tak in donker dat de mensen niet kennen. Mijn amen in de nacht, een schreeuw vol mededogen voor mensenoren te zeker van hun zaak. Ze wilden het niet horen. Ik was de rover van hun slaap, de lelijke, nutteloze schreeuw om hun huis. Als een natte handdoek viel ik en kwam terecht aan de staldeur als bijgeloof. Dood heb ik een taak.
De visser Hij is niet alleen, die man aan de kant. Aan zijn voeten ligt een oude hond. Lome verlosser in een ruim vel; dier als hij dat liever zwijgt en lacht naar de vlooien in zijn vacht. Zwanen eten casinowit uit zijn vrije hand. Hij is niet eenzaam, die man aan de kant. Er loopt een lijn van hem naar de bodem van een andere wereld.