De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 149]

Twee gedichten
Lars Norén^*
(Vertaling Lisette Keustermans)

Fragment uit Dagboek augustus-oktober 1975

Ik spreek nu zo intens en
manisch over mijn innerlijke wereld, omdat ik
op het punt sta te geloven dat
die niet meer bestaat, op het punt
dat ik moet kiezen tussen innerlijke en uiterlijke
destructie, kiezen tussen wat
tegelijkertijd heftig in beweging is hier en
stil en zonder betekenis ergens anders, een
bewustzijn dat zich bewust is van zijn naderende
vernietiging of een vreselijke
slaap om niet van te kunnen slapen,
waarom houd ik er niet mee op, omdat er
geen einde bestaat, het einde dat
niet bestaat doordringt en bevestigt alles

* Hoewel Lars Noreń (geb. 1944) zowel in Zweden als daarbuiten bekend staat als toneelschrijver - Hebriana heeft onlangs zijn wereldpremière in Nederland gehad - is hij sinds zijn debuut in 1963 lange tijd uitsluitend dichter geweest, een van de toonaangevende van zijn generatie. In zijn lyriek verwoordt hij moeilijke, vaak schizofreen getinte gemoedstoestanden.

[Zweeds]

Jag talar nu så intensivt och
maniskt om min inre värld, eftersom
jag snart är övertygad om att
den inte finns längre, att jag snart
måste välja mellan en inre och en yttre
utplåning, att välja mellan det som
samtidigt häftigt rör sig här och är
stilla utan mening någonannanstans, ett
medvetande medvetet om sin kommande
förintelse eller en fruktansvärd
sömn att inte sova av,
varför slutar jag inte, därför att det
inte finns något slut, slutet som
inte finns genomtränger och bekräftar allt

Over Nelly Sachs

Tegen het einde werden
haar ogen
jonger en jonger
alsof ze keken naar wat kan
worden begrepen en niet uitgesproken
Ze wogen bijna niets
en waren als de adem van de haas
in de winterlucht nadat hij geschoten is

(Om Nelly Sachs)

Mot slutet blev
hennes ögon
yngre och yngre
som om de såg på vad som kan
uppfattas och inte utsägas
De vägde nästan ingenting
och var som harens
andedräkt i vinterluften sedan den skjutits