De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 144]

Violoncel
Ernst Josephson^*
(Vertaling Lisette Keustermans & Peter Verstegen)

In het hart van mijn hart is een klacht,
een klagende toon waar de weemoed in klinkt
van een violoncel die vibrerend zingt
en dan wegsterft, smeltend zacht.

De schroef opzij draait de droefheid nog aan,
steeds spant zij de snaar een slag meer,
steeds strakker, en elke slag weer
wordt de toon er zuiverder van.

Nóg een slag en nu doet het me pijn!
Maar mooier nog klinkt de snaar -
Heregod, ach, knapte hij maar,
dan zou mijn ziel vrij kunnen zijn.

* De beroemde schilder, tekenaar en graficus Ernst Josephson (1851-1906) wiens werk door Picasso bewonderd werd, heeft ook poëzie geschreven. Zijn naïvistische en dikwijls autobiografische gedichten zijn in twee bundels verschenen: Swarta rosor (Zwarte rozen) 1888 en Gula rosor (Gele rozen) 1896. Zie verder Tekeningen.

Violoncell.

Jag från mitt hjärtas hjärta hör
en klagoton, som darrar klar;
han cellosträngens vemod har,
och smältande han sakta dör. -

Men skruven sköter sorgen om;
allt hårdare hon strängen spänt;
för varje gång hon honom vänt
alltmera klangfullt ljudet kom.

Det taget gjorde ont likväl!
Men skönare blev tonens klang -
ack, herre gud, om strängen sprang -
då höjde sig min fria själ!