De Tweede Ronde. Jaargang 10
(1989)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 138]
| |
Vertaalde poëzie | |
[pagina 139]
| |
Twee gedichten
| |
VildkaninerI
Står här omvärvd av brandrök
vid strandbranten
och speglingen av mitt ansikte
är en manet i dyningen
Jag har bråttom
Det är så mycket jag vill
jag vill fara nu
i gryningen
Jag har bråttom, du
Men världen omkring och inom mig står still.
Och bakorn mig närmar sig elden.
II
I Australien hände sig
att en skogseld spreds med vildkaniner
som flydde, små skuttande facklor,
med eldkam i ryggen
Så löper ständigt
rädsla och skräck genom världen
och smittar med eld
| |
[pagina 140]
| |
Ze vluchten onder knisterende takken
door een dreunend bos in brand
over akkers naar een volgende bosbrand
die ontvlamt
en geven vuur aan struiken langs de weg
De koerier van de angst
met een toorts van de vrees
die we moeten doven, jij en ik,
zonder zelf in rook op te gaan...
III
Het vuur maakt ons niet bang
We moeten het benutten
Het vuur in het hart
De vlam in je ogen
Het vuur van de ochtend en uit geweerlopen
Waak erover
Beschut het
De levensvlam, het vuur van de hoop
Zie je de gloed aan de rand
van het verkolend papier?
Ook die moeten we benutten!
| |
Lars forssellDe flyr under knastrande grenar
genom en dånande skog i brand
över gärdet till nästa skogsbryn som tänds
och de tänder en dunge på vägen
Skräckens kurir
med rädslans stafett
som vi måste släcka, du och jag,
utan att själva gå upp i rök...
III
Elden skrämmer oss inte
Den måste brukas
Elden i hjärtat
Lågan i dina ögon
Gryningselden och mynningselden
Vaka över den
Skydda den
Livslågan, hoppets eld
Ser du glöden i kanten
på det förkolnande papperet?
Också den måste brukas!
| |
[pagina 141]
| |
Stieg Trenter vertelde me eens
dat toen de zoon van Garvis Carlsson,
destijds vier jaar oud, nu Garvis junior,
ster bij aik,
nu Sirius,
naar Madrid kwam waar zijn papa
voetballer was geworden
hij na verloop van een jaar het volgende zei:
Vroeger praatte niemand als ik.
Nu praat iedereen als ik.
Denk daarom niet
dat de kameleon zichzelf ziet
als een weerloos slachtoffer van zijn omgeving.
Hij denkt daarentegen
dat alles het slachtoffer is
van zijn veranderende persoonlijkheid.
De buitenwereld past zich aan hem aan.
Hij trekt een van zijn wenkbrauwen op
en zegt:
‘Bladeren bijv. ontlenen hun groen aan mij.
Klaprozen onttrekken hun klaprozenrood
aan mijn bloedsomloop.
Het gele stro op het dak van de schuur
vlamt zo geel op in de zon
omdat ik toevallig een poosje uitrust
op het dak van de schuur.’
| |
[Zweeds]Stieg Trenter har berättat för mig
att när Garvis Carlssons son
då syra år, nu Lill-Garvis,
stjärna i AIK.
numera Sirius,
kom till Madrid där pappan
fått jobb som fotbollsspelare
sa han när ett år gått så här:
Förr talade ingen som jag.
Nu talar alla som jag.
Tro därför inte
att kameleonten ser sig vara
ett värnlöst offer för sin omgivning.
Tvärtom tror han
att allting är ett offer
för hans egen skiftande personlighet
Omvärlden ömsar efter honom.
Han kröker ena ögonbrynet
och säger:
‘Löv t.ex. tar sin grönhet efter mig.
Vallmon tar sitt vallmoröda
ur mitt blodomlopp.
Den gula halmen på hyddans tak
lågar så gult i solen
därför att jag råkar vila mig en stund
på hyddans tak.’
|
|