De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 45]

Delfzijl
Klaas de Wit

1

Tussen de stations van trein en tram
staat meestal een zigeunerwagen.
De hit graast de bermen af,
onder het trapje een wolf,
de gele tanden bloot.

Vreemd volk, zegt de moeder
en trekt je mee door het hoge hek.
Achter de lindelaanlange ligusterhaag
staat de tram naar Winschoten
te hijgen. Geurige flarden stoom

waaien over het grafje
(altijd is het weer even zoeken)
van het in een pinda gestikte
broertje: Waarom heet hij
net als ik?

2

Te middernacht staat het kamertje
in lichterlaaie. Gewoon onweer,
zegt de vader (z'n hand is droog
en warm), positieve en negatieve lading,
dat weet je best.

Gewoon onweer,

maar waarom ben ik dan zo bang en waarom
is de lucht zo rood? Het is de toren
van Farmsum, die staat weer eens
in brand: kom maar kijken...

[p. 46]

 

Vinger van vuur de hemel in, en hoor

 

daar komt de brandweer al en zie

 

daar hangt ook nog een Zeppelin

 

voor de maan.

 

 

 

Ga nu maar rustig slapen.

 

 

 

3

 

 

 

Op de open plek achter het huis

 

aan de Buitensingel staat met Pinksteren

 

de carrousel. Eerst de magie

 

van het bouwen: biertonnen stellen,

 

 

 

wiggen slaan en hier heb je een kwartje,

 

haal me vlug wat sigaretten.

 

Om van de avond dat het feest begint

 

maar niet te spreken. Hoe bedwelmend

 

 

 

geurt de oksel van de vriendin

 

van het zusje als zij

 

bij het ijselijk gillen van de stoomfluit

 

een blote arm om je heen legt

 

 

 

in de Venetiaanse gondel.

 

 

 

4

 

 

 

Tegen de dijk van het Damsterdiep

 

zit de moeder met een breiwerkje

 

in een lentewolk van fluitekruid

 

en boterbloemen. Ziet niets,

 

hoort niets, zegt niets.

 

 

 

Ook niet als je boven van de spoorbrug

 

een gedurfde zweefduik neemt

 

in het korenbloemenblauwe water

[p. 47]

 

en pas jaren later

 

in bed met een nichtje

 

(de pyjama's aan je voeten)

 

naar adem happend

 

bovenkomt.

 

 

 

5

 

 

 

... Revisited

 

 

 

In de luwte van het Monument-op-de-Dijk

 

(weg aandoenlijk houten paviljoen op palen,

 

weg dampende locomotief log draaiend

 

om je eigen as - dag opgespoten strandje,

 

dag off-shore hotel, dag ver naar het oosten

 

gifgroen de uitstoot van Aluminium Delfzijl)

 

koester ik mijn wedergevonden broertje

 

in de klamme junizon:

 

 

 

jij,

 

die ik slechts ken van een vergeelde foto, jij

 

met je speelgoedpaard-op-wielen,

 

lees de tekst op deze steen;

 

loop met mij mee de zee in die,

 

zoals jouw opgeruimde graf,

 

 

 

doof is voor ons geween

 

en houdt wat in heur schoot verdween.