De Tweede Ronde. Jaargang 10



[pagina 42]
Vier gedichten Victor Vroomkoning Engel Zie hem daar zweven licht en klein en trillend van dood. Van moegeleefde goede mensen maakt god engelen heeft kapelaan beloofd. Hoewel vol twijfel over zaken van geloof ben ik zoon genoeg om vader alle voordeel van de hemel te geven.
Waken Middenin de nacht ontwaak je want vader is ontslapen. Het licht hoor je komen in het ritselen van vogels, het vallen van de ochtend- krant. ‘Geen bericht is goed bericht’, weet je van moeder die niet belt. Toch houdt vader op met leven nacht na nacht na nacht. De lijn blijft dood.

[pagina 43]
Spiegel Je haalt je vader in. De roos die als confetti op zijn schouders sneeuwde, de slierten langgehouden haar -resten serpentine om de leegte van zijn schedel op te sieren-, de schamele guirlande van zijn baard die de krachteloze kin bewimpelde: ontluistering die je herkent in bange ogen- blikken van zelfbespiegeling. Zijn dodenmasker schemert door je hoofd.
Verschiet Valavond in de tuin. Dimmend licht en laatste merels voor de stilte. Ik houd de adem in. De maan kan elk ogenblik beginnen. Daar is mijn vrouw die wijn in glazen doet en kaas aan gember bindt. Wij zakken achterover voor de sterren. Er valt er een tussen ons in. Ik laat haar wensen wat ik wil.