De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 40]

Twee gedichten
Lou Vleugelhof

Rosse paarden

Langs het dijklichaam de rosse paarden
belichaamden besloten vrijheid.

Aan de fluwelen hals van de nacht
de blinkende manen. Wij droomden van

zomers met gedachten als zaadpluis
zo licht, met woorden kriebelend als

kevertjes in de oren van de geliefden.

Wij wachtten nooit tevergeefs het getij
af, alle nachten staken droomvlagen

op als ruimende wind over water, waakzaam
glinsterend in het licht van de vuurtoren.

De paarden getemd, zwaar van dauw,
de hoofden gebogen in mist, brachten herfst aan.

[p. 41]

Megalia

Ik kan niet buiten
de motregen van haar stem
en de windstiltes tussen haar woorden,

de stormvlagen niet te vergeten
die gaan liggen zodra ze opkomen
en het heldere zicht van haar ogen

en de nooit opgebruikte sleur
van haar doen en laten
dat altijd weer toekomst heeft.