De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 19]

Twee gedichten
Wim Brands

Duits dienstmeisje

Foto om haar nek zat ze bij het raam,
telde kerktorens om tenminste nog ergens

te zijn. Maar na dertig voelde ze zich
kleiner dan klein en bij vijftig

verdween ze toen een vreemde zich
voorover boog en haar lachend

voorzag van een andere naam.

Vissen

Door een ruit in de sluis zagen we hoe
de zalm trok. We wezen elkaar de koningen
in dat verlichte water, de gehavende:

kapotte vinnen, staarten en lippen.
We vergaten dat we spraken, zagen
een stomme film waarin duizendvoudig

leven maar bleef ontglippen. Gehaast en
bijna kleurloos. Ze waren nu even niet
te raken.

Voor een moment ontstegen aan duizend
manieren om boven te komen en maar één
om leven te maken.