De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 16]

Nederlandse poëzie

[p. 17]

Twee gedichten
Catharina Blaauwendraad

Pegasus

Ik heb mij plotseling bedacht
al weet ik niet waarom. Ik jaag
de trappen af
omlaag
omlaag

Op straat
heb ik mijn draai verloren
en raak ik buiten adem van zijn naam.

Ik sta te zwaaien naar een verre man
en zoek de woorden om hem te herroepen.

Dan keer ik op mijn schreden terug
en tel de gaten die mijn hakken
als paardehoeven in 't plaveisel sloegen.

[p. 18]

Sonnet der zelfgenoegzaamheid

Mij lijkt de waarde van het jawoord klein,
de bruid een bandeloze, vergeleken
met alle banden die ik niet kan breken:
Mij bindt de liefde aan een libertijn.

Maar zachter dan de plotselinge pijn
van bruiden, die verbitterd zijn bezweken
toen trouwbeloften onbestendig bleken,
is van een lief verdriet verzekerd zijn.

Wat baten mij vergankelijk geluk,
broze beloften, ondoordachte dromen?
Geluk vergrijst te gauw en sterft te vroeg.

Maar wat aan scherven brak, kan niet meer stuk.
Wat niet van mij is, wordt mij nooit ontnomen.
Ik heb hem lief, en heb daaraan genoeg.