De Tweede Ronde. Jaargang 9
(1988)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 132]
| |
Te vroegWe zijn te vroeg bang: voor ongeneeslijke ziektes,
een aardbeving, de plotselinge vervulling van dromen, een onverwachte reis,
te laat gekomen telegrammen en iemands blik die zich in onze nek boort,
maar ondertussen komen al die dingen toch precies op tijd,
zonder opvallende haast - maar ook zonder vertraging,
precies dan wanneer hun uur slaat,
niet noodzakelijkerwijs meteen in hun definitieve gestalte,
vriendelijk en zonder ritselen, geen sporen achterlatend in het rulle landschap
als het uur van vertrek van de trein
of van weggaan naar de bioscoop
I, 76 | |
Za wcześnieJanowi Lebensteinowi Obawiamy się za wcześnie: nieuleczalnych chorób,
trzęsienia ziemi, nagłego spełnienia marzeń, niespodziewanej podróży,
spóźnionych telegramów i czyjegoś spojrzenia, wbitego w nasz kark
a tymczasem to wszystko przychodzi w swoim właściwym czasie
bez specjalnego pośpiechu - ale i bez opóźnienia,
dokładnie wtedy, kiedy wybija jego godzina,
niekoniecznie od razu w ostatecznej postaci,
łagodnie i bezszelestnie, bez zostawiania śladów w sypkim pejzażu
jak godzina odjazdu pociągu
albo pójścia do kina
I. 76 | |
[pagina 133]
| |
Doodsreis (III)Misschien verlaat je plotseling
je woning.
Misschien word je wakker in een vreemd lichaam,
tussen onbekende slachtoffers achter de muren van een inrichting,
misschien op een plein rood
van bloed,
naakt,
naamloos,
de tong dood,
het hart stom;
misschien word je niet wakker,
misschien keer je terug nergens vandaan;
misschien kom je Jan Palach tegen,
die even oud als jij
weerloos in Europa's hart verbrandde
in een eenzaam protest tegen vijandelijke legers;
het leger van jouw onderworpen land
was er één van;
misschien kom je de arbeiders uit de kuststeden tegen,
een stigma
op het doorschoten hoofd;
misschien kom je niemand tegen,
misschien kom je niemand tegen,
misschien word je wakker
in mij
| |
Podróż pośmiertna (III)Może nagle
wydziesz z domu.
Może obudzisz się w obcym ciele,
za murami zakladu wśród nieznanych ofiar,
może na placu czerwonym
od krwi;
nagi,
bezimienny,
z martwym językiem,
niemym sercem;
może się nie obudzisz,
może zuikąd nie wrócisz;
może spotkasz Jana Palacha,
twojego rówieśnika,
który bezbronny splonąl w sercu Europy
protestując samotnie przeciw wrogim armiom:
armia twojego podbitego kraju
byla wśród nich;
może spotkasz robotników z Wybrzeża
ze stygmatami
na przestrzelonych czołach;
może nie spotkasz nikogo,
może nie spotkasz nikogo,
może obudzisz się
we nmie
| |
[pagina 134]
| |
NiemandselegieSchreeuw niet. Roep niet. Slaap.
Bid geen ijdele beden.
Huil niet. Om je stad,
boven de stad duisternis.
Wie overleeft, wie sterft
weet wellicht de ochtendmist.
Naar wie de Wraakgodinnen gaan
- en wie de schande treft.
Bid niet, zweer geen eden,
schreeuw niet slapend: ze vallen aan.
Te laat. Het uur heeft geslagen.
Ze zijn er al, Cassandra.
Zijn al binnen, Cassandra, huil niet,
nee, laat om mij niet één traan.
Boven de stad vuurschijn en wanhoop,
boven ons duisternis.
* * *
Dit jaar
draag ik geen vruchten
alleen bladeren
die geen schaduw geven
ik ben bang, Rabbi,
ik ben bang, Heer,
dat een hongerende me vervloekt,
uitgeput
door de eindeloze weg
naar Jerusalem
| |
Elegia niczyja
Nie krzycz. Nie wołaj. Zaśnij.
Nie módl się nadaremno.
Nie płacz. Nad twoim miastem,
nad miastem ciemność.
Kto ocaleje, kto zginie
wie może mgła poranna.
Kogo dościgną Erynie
- a kogo hańba.
Nie módl się, nie zaklinaj,
nie krzycz przez sen: Napadną.
Za późno. Bije godzina.
Już są, Kasandro.
Już weszli, Kasandro, nie płacz,
nie płacz nawet nade mną.
Nad miastem łuna i rozpacz,
nad nami ciemność.
* * *
w tym roku
nie zrodziłem owoców
tylko liście
co nie dają cienia
boję się, Rabbi
boję się, Panie
że mnie przekinie głodny
strudzony
nieskończoną drogą
do Jeruzalem
|
|