De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 160]

Kees Stip Prijs^*
Op Drs. P
Kees Stip

(ter gelegenheid van zijn bekroning met de Kees Stip-prijs voor Light Verse)

Geen ereprijs, beminde doctorandus

Vituperandus neque superandus,

Eert U afdoende, maar een blij publiek

Erkent Uw kwaliteiten en dat kan dus.

Nelis Klokkenist

* Op 20 november 1986 werd de Kees Stip-prijs (voorheen: Tweede Ronde Prijs) voor Light Verse voor de eerste maal uitgereikt, aan Drs. P. De prijs bestond uit een edelstalen trofeebokaal met lauwerkrans en inscriptie. Kees Stip tekende voor de inscriptie: een erudiet kwatrijn (zie boven). Nelis Klokkenist, die niet aanwezig kon zijn (zie Envoy), moest zijn huldigingsvers laten voorlezen. Jean Pierre Rawie hield de lofrede, waaruit een citaat: ‘Het is wel vreemd: in de wereldliteratuur is vrijwel geen groot dichter aan te wijzen die zich voor zijn gevoel voor humor geneerde. Van Catullus tot Eliot, van Villon tot Roland Holst, bij allen gaat de ernst geenszins ten koste van de scherts. Vaak is de scheidslijn trouwens nauwelijks te trekken, als bij Heine. In de Nederlandse literaire achtertuin is het echter af te raden geestig uit de hoek te komen, want heb je eenmaal het odium “humorist” op je geladen, dan kun je je naderhand desnoods in Schiedam verhangen, maar echt serieus neemt men je nooit meer.’ Drs. P reageerde spontaan met een hartverwarmend Dankdicht.

20 november 1986

Een onzer nationale schandes
is wel de titel doctorandus,
want die beduidt dat wie hem draagt
nog niet voor doctor is geslaagd.

Fij, wat te denken van een man dus
die P zich noemt èn doctorandus...
De titel èn de naam beknot -
Zoiets onafs, dat schreeuwt om spot!

Doch neen hoor, als een doctorandus
in dit ons vaderland de hand es
slaat aan de lier van 't luchte lied,
dan héérst hij in ons rijksgebied.

Dan slaat de vlam flux in de pan, dus
wordt hij beprijsd, de doctorandus.
Of hij 't verdient? Ja, dat betwist
het laatste wel

Nelis Klokkenist.

Envoy

Ach, goede Heinz en grote doctorandus,
er is helaas zoiets als rang en stand, dus
zit ik verweg in Tilburg, alwaar Geert
van Oorschot thans tot doctor wordt geëerd.

[p. 161]

Dankdicht

Drs. P

Ik stond op een trottoir bij een rotonde
En hoorde niet ver achter me, bij monde
Van een verloren Vijftiger: ‘Verhip!
Zie jij die man daar voor ons? Ja, die blonde
Die wordt eerstdaags een literaire vip
En om die reden trilt mijn onderlip
Hij krijgt - dat heb ik uit de beste bron - de
De, eh, de, kom, o ja, de Prijs van Stip’

Dit nieuws was pijnlijk als een open wonde
En hij die het vernam riep knorrig: ‘Nonde...’
Maar hield zich in en zei toen: ‘Krijg de pip
Die interesse voor light verse - 't is zonde
Vormvast en zinnig als een paperclip
Dat moet het zijn, en smakelijk als kip...
Zo gaat de ware poëzie te gronde
Het is een sluipend gif, die Prijs van Stip’

Zo spraken zij. Maar in dezelfde stonde
Dacht een geneesheer tijdens prik of sonde
Een zoöloog bij 't loeren naar een snip
Een kwijnende actrice op haar sponde -
Dacht menigeen, tehuis of op een trip
En dan vooral (ik zeg 't voor goed begrip)
De lezer, c.q. beboekenbonde:
Dat is nog eens een prijs, die Prijs van Stip!'

O, reisgenoten op dit narrenschip
Voordat ik aan mijn glaasje feestdrank nip
Wil ik de Muze en De Tweede Ronde
Bedanken voor die gift - de Prijs van Stip