De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 32]

De lovesongs van E.J. Treeb
Frans Kuipers

Vier maanden her nu
dat liefste kwam zeggen:
liefste is liefste niet langer.
Geen woord
van de dichter sindsdien.

Warkruid,
pijnbloeisels, ongedetermineerd.

Waarom heb je, hoe kon je,
wist je dan niet,

steroogje, droomgenote, teringwijf.

Woede die blind is.
Hoofd dat blijft malen.
Ik ken deze rotzooi.

Ik, vroeg al de kluts kwijt,
jokerachtige neebroer, hofloze
nar die vluchten moest
voor zijn leven, reizen zonder adres -
geen epos voor een brekebeen,
geen hand aan de haven -
over poldergras de wind: ik spreek je nog wel.

[p. 33]

 

Hoe het was

 

en nooit meer zijn zal.

 

 

 

Wat je zei

 

in bedden, duinzand en hei,

 

met handen, buik en ogen.

 

 

 

Liefde.

 

 

 

In alle talen

 

babelt en zingzangt

 

de ether ervan.

 

 

 

Liefde.

 

 

 

Nu kom ik

 

in een loden jas, nu kom ik

 

 

 

nu meigroen en op hun mooist

 

de bomen zijn, nu kom ik

 

in een loden jas

 

 

 

en zing m'n middeleeuwse liedje:

 

 

 

ik en jij

 

worden nooit meer wij.

In onland een bok geschoten,
lang dit geweest:

Hartje onheus behandeld,
bitter van binnen,
ogen op steeltjes,

duimpje verdwaald.

Gezegd, godvergeefme,
gezegd: Wat zeggen mij
de schoonheid van de wolken nog,
de hommels rond het fluitekruid.

Sterren en cellen en kleuren,

mijn mafketel kookte over,
mijn zielepoot wou dood.

[p. 34]

 

Als alles voorbij is

 

zit men aan een kafeetafeltje,

 

gehuld als altijd: in de flarden

 

van andermans gesprek,

 

glaslandse zee in de oorschelp,

 

Mare Tele, Mare Mneme,

 

terwijl buiten een overreden krant

 

opstaat en wegzeilt over de straat,

 

het stille, stomtoevallige

 

kind met haar ijsje verschijnt,

 

de zon in een flatraam,

 

wolken van Ruisdael boven de kerk;

 

het niet te vatten moment -

 

jouw breinaaldpunt bewustzijn daarin -

 

uit vier windrichtingen

 

op je aanvliegt opnieuw:

 

 

 

Ik, oude god, die het riet leerde fluiten,

 

ben wat de vinder er van vogelt.

 

Alles, iedereen, jij ook,

 

eenzame zitter,

 

van prins terug naar kikker,

 

schippert en weet niet en reist.