De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 25]

Nederlandse poëzie

[p. 26]

Drie gedichten
Peter Coret

Sebastiaan

voor Adriaan Litsroth

Geen kind, maar in zijn houding wel een jongen
Die trots en weerloos voor zichzelf bezwijkt
(Niet hemels, eerder mannelijk en aards)
Met pijlen in zijn hart en in zijn longen

Een jonge man die op een jongen lijkt -
Zo op zichzelf verliefd, zo binnenwaarts
Gericht de geile blik - die noodgedwongen
Nog doet alsof hij naar zijn vrienden kijkt

Hij weet dat hij de pijlen richting geeft
(Nu spannen zij voor 't laatst de zware bogen)
Dat hij door eigen daadkracht verder leeft

Hij ziet zichzelf in hun doorlopen ogen
Hij proeft zijn bloed dat aan hun handen kleeft
En voelt dat hij zijn beulen heeft bedrogen

[p. 27]

Carel Fabritius (1622-1654) - Zelfportret

Hij kijkt ons aan vanuit een stille spiegel
Wij zien onszelf als hem; zo ziet hij ons

Er was hem niet meer zoveel tijd beschoren
Maar wel een blik die eeuwen overbrugt

In tinten groen en bruin zoals van brons
Wordt schuchter licht uit duisternis geboren

Hij kijkt ons aan vanuit een stille spiegel
Alleen voor Rembrandt en de dood beducht

Afscheid

Ik had vannacht mijn moeder aan de lijn
En iemand zei: ‘Er zal een auto komen’
't Was niet mijn moeder echter die ik hoorde

Toen klonk een zacht gekraak, er stoorde
Iets of iemand de verbinding;

zelfs geen hijgen

Was daarna nog te horen - enkel zwijgen

'k Heb nooit meer van mijn moeder iets vernomen
En nooit meer zal ik dromen zonder pijn