De Tweede Ronde. Jaargang 7



[pagina 28]
Vier gedichten P.J. Donnee Uitvaart Thuis, op een zomermorgen, de ramen geopend op geuren, is het verre bourdon van een uitvaartsklok een kleine dood die in het leven ondergaat. Op het gasfornuis ontvouwt zich een lichtblauwe rouwbloem. Over een stoel hangt het zonlicht als een afwezig wit hemd.
Boetelingensneeuw Lang nog stonden op het veld de stoppels van de mais: een onthechte herinnering aan de bloeiende zomer. Maar met de eerste sneeuw hulden zij zich in monnikspijen van het zuiverste wit. En in lange rijen togen zij de wind achterna naar waar de bloemen zijn gebleven waar zij zijn gebleven.

[pagina 29]
Koeherder Diep in het verborgene hoed ik de Heliosrunderen, de koeien van de waarheid. Zij hebben de zachtmoedige ogen van de nacht. Hun vacht is van een schitterende evidentie. En waar zij lopen verliezen pluisbloemen zich weerstandsloos aan de wind. Ik speel op een fluit gesneden uit de ellepijp van een dode geliefde. Soms zie ik een glimlach op het afgewende gelaat van de dingen.
Nachtboot Als wezen schijnen de maanloze sterren. In donkere dieselmotoren klopt het hart van de nacht. Niet meer dan het constante zwart tussen twee verschuivende lichten zijn nu de aken op de Maas. Een wit frontlicht glinstert als een terugverlangen. Een rode lantaarn strijkt het laatste zwavelstokje langs het duister: boven het water zweeft grootmoederlijk een verlichte kajuit.