De Tweede Ronde. Jaargang 7
(1986)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 199]
| |
Drie gedichten
| |
El adiósEntró y se inclinó hasta besaria
porque de ella recibía la fuerza.
(La mujer lo miraba sin respuesta.)
Había un espejo humedecido
que imitaba la vida vagamente.
Se apretó la corbata,
el corazón,
sorbió un café desvanecido y turbio,
explicó sus proyectos
para hoy,
sus sueños para ayer y sus deseos
para nunca jamás.
(Ella lo contemplaba silenciosa.)
Habló de nuevo. Recordó la lucha
de tantos días y el amor
pasado. La vida es algo inesperado,
dijo. (Más frágiles que nunca las palabras.)
Al fin calló con el silencio de ella,
se acercó hasta sus labios
y lloró simplemente sobre aquellos
láblos ya para siempre sin respuesta.
| |
[pagina 200]
| |
De dagAls de dag komt, wanneer die dag ooit komt,
als de dag komt voor jou, moet je niet wachten,
dring met het zwakke schip tot in de oever door,
alsof je nooit meer om zou hoeven keren,
je moet niet wachten.
Daar niets terugkomt uit de nacht,
ga vastberaden voort.
Als je licht vindt, drink tot aan de droesem.
Maar wachten moet je nooit, je moet niet wachten
tot eens heel laat de vrucht tot rijpheid komt.
Zwak hangt hij nu, laat dus je hand
niet aarzelen, zwak hangt hij neer.
Ver weg is het begin. Er zijn geen oevers,
slechts aanbrekend vergeten: de tijd is kort,
de grens onzeker,
gulzig het wijde rijk der duisternis.
| |
El díaSi el día llega, cuando llegue el día,
si el dia llega para ti no esperes,
hunde la débil nave en las orillas,
como si nunca hubieras de volver,
no esperes.
Porque nada regresa de la noche,
avanza con firmeza.
Si encuentras luz hasta las heces bebe.
Pero no esperes nunca, nunca esperes
la madurez del fruto hasta muy tarde.
Ahora débil pende, no vacile
tu mano, débil pende.
Lejos está el comienzo. No hay orillas,
sólo un naciente olvido: el tiempo es breve,
el limite es incierto,
voraz el ancho reino de la sombra.
| |
Alleen de liefdeWanneer de liefde het gebaar van liefde is en leeg
slechts wordt tot teken.
Wanneer het hout zich in de haard bevindt,
maar niet de vlam doet leven.
Wanneer de rite meer is dan de mens.
Wanneer wij soms beginnen
woorden te herhalen waarmee wij niet
kunnen bezweren wat is verloren.
Wanneer jij en ik tegenover elkaar staan
door een verlaten vlakte gescheiden.
Wanneer de avond valt.
Wanneer wij ons
wanhopig overgeven aan de hoop
dat alleen de liefde
je lippen opent als het daglicht komt.
| |
Sólo el amorCuando el amor es gesto del amor y queda
vacío un signo sólo
Cuando está el leño en el hogar.
mas no la llama viva
Cuando es el rito mas que el hombre
Cuando acaso empezamos
a repetir palabraz que no pueden
conjurar lo perdido
Cuando tu y yo estamos frente a frente
y una extensión desierta nos separa
Cuando la noche cae
Cuando nos damos
desesperadamente a la esperanza
de que sólo el amor
abra tus labios a la luz del día
|
|