De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 109]

Greguerías
Ramón Gómez de la Serna^*
(Vertaling Livia Verstegen)

De enigen die werkelijk verstand hebben van vergelijkende architectuur zijn de zwaluwen.

Rotanstoelen zijn de geraamtes van beklede stoelen.

Soms is de lucht zo vuil, dat het lijkt of alle aquarellisten van de wereld er hun penseel aan hebben afgeveegd.

De nul is het ei waar de andere cijfers uit geboren zijn.

Herinneringen krimpen, als katoenen hemden.

Onze schaduw is de vioolkist van onze gestalte.

De telefoon is de wekker van de wakkeren.

Ik geef de voorkeur aan tweedehands tikmachines, omdat die al ervaring hebben en kunnen spellen.

In concertvleugels ligt de harp te slapen.

De slinger van de klok wiegt de uren.

De sterren in de hemel werken met een net. Daarom valt er nooit een op ons hoofd.

De eeuwigheid benijdt de sterfelijkheid.

Op haar horloge was de tijd zó klein, dat zij nooit ergens tijd voor had.

* Ramón Gómez de la Serna (1888-1963) was een produktief en veelzijdig schrijver, vol grillige en verrassende invallen, die echter in zijn tijd vooral aandacht trok door zijn extravagante gedrag en als ‘Ramón’ bekend stond. Zijn romans hebben een vaak fantastisch, vrij miniem plot dat hem de kans biedt zijn pessimistische, nihilistische levensbeschouwing (het leven is één absurde grap) te verwoorden. Dit gebeurt ook in de boeken waarin een realistisch gegeven het uitgangspunt is. Nu zijn vooral zijn ‘Greguerías’ nog bekend; volgens hemzelf is een ‘greguería’ metafoor + humor, een aforisme waarin een verrassend verband tussen twee dingen wordt gelegd. Na de Burgeroorlog vestigde Gómez de la Serna zich in Buenos Aires.

[p. 110]

Is een zoen een lening of een geschenk?

Sterven: ontboren worden.

Mosselen zijn de blauwe zaden van de zee.

Vliegen zijn de enige dieren die kranten lezen.

Nachtelijke biecht: op het station aan het loket een kaartje vragen.

Een kikker springt in het water alsof hij zelfmoord wil plegen.

De m zal zich altijd superieur voelen aan de n.

De maan is een Japanse actrice in haar monoloog van stilte.

Een vrouw die vruchtensla voor twee personen bestelt perfectioneert de erfzonde.

Het mos is de pruik van de stenen.

Ons werkelijk en enig eigendom zijn onze botten.

Het vervelende van nudisten is dat ze aan de stoelen blijven plakken.

Onder in de kinderwagen verbergt de moeder haar gestorven illusies.

Een greguería is de voetzoeker van de gedachte.