De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 26]

[Erratum]

Complainte^*
J. Slauerhoff
(Vertaling Hans van Straten)

Leeg zijn de zee en de nacht,
nergens een ster te bespeuren.
Mijn leed is nooit verzacht,
ik laat mij slapend meesleuren
als een stuk wrakhout in 't duister.
Toch heb je mij eenmaal bevend
van hartstocht toegefluisterd:
‘Alleen voor jou wil ik leven.’

En: ‘Wat ook gebeurt, ik blijf
niemand dan jou begeren.’
(Ik kan je keus niet waarderen,
maar ieder zijn tijdverdrijf.)

En: ‘Jij zoekt het Gulden Vlies,
alsof je dat vinden zou!
Helaas, zo verdoe ik mijn leven
met jou (dat God je vergeve) -
voor anderen ben ik niets
dan venijn, voor jou: een vrouw.’

‘Kom mee, ik weet een verlaten
landhuis, op een wei in het bos
gooien wij onze zinnen los,
spelen wij nimf en sater,
naakt of verkleed, als gingen
wij rond in bizarre dromen;
daar zal ik tot je komen,
Eva's lied voor je zingen.’

Alles blijft eender, de stromen
drijven mijn lichaam opzij.
De zee heeft wraak genomen,
sluit mij in en vernietigt mij.

Vides la mer, la nuit,
Nulle part une étoile.
Mon mal n'est jamais guéri,
Je dors sous la voile,
Je suis une épave perdue.
Pourtant tu m'as dit une fois,
Haletante, éperdue:
‘Je veux vivre pour toi.’

Et: ‘S'il fallait choisir
Je choisirais - toi.’
(Je n'approuve pas ton choix,
À chacun son loisir.)

Et: ‘Tu cherches la Toison,
La Raison te condamne.
Et pour ça je me donne
À toi (Dieu te pardonne!) -
Pour les autres, venin, poison,
Pour toi seul, une femme.’

‘Dans les bois, dans un pré
Vert se cache une maison jaune.
Là, nous vivrons à notre gré,
Jouant nymphe et faune,
Ou nus, ou déguisés
En personnages de rêve;
Là, je chanterai,
Sans paroles, la chanson d'Ève.’

Rien n'a changé.
Je flotte hors la race;
La mer s'est vengée,
M'a repris et m'efface.

* In het Zomernummer waren de pp. 195 en 196 omgewisseld, waar het gedicht ‘Complainte’ de dupe van werd. Wij plaatsen het daarom opnieuw. (Red.)

[p. 27]

[Nederlands]

 

Ik wacht de genadestoot,

 

een golf, een klip op de kust.

 

Dit is mijn enige lust:

 

het gevaar dat over mij komt

 

in een bedwelmende dood.

 

 

 

In mijn ziel is alles verstomd,

 

ondanks de felste aanranding.

 

 

 

... Ver weg waagt de wind een landing.

 

't Is de vrouw op aarde die ons voortjaagt,

 

't is de zeewind die ons uitdaagt

 

en de branding.

 

 

J'attends le coup de grâce,
Une lame, un brisant.
C'est la seule volupté,
Le plus grand danger,
Qui tue en grisant.

On a la paix dans l'âme
Malgré les caresses les plus violentes.

... Sur une côte lointaine il vente.
C'est la femme sur terre qui nous tourmente,
C'est le vent de la mer qui nous tente,
Et la lame.