De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 16]

Nederlandse poëzie

[p. 17]

Twee gedichten
Willem Bierman

Hotelkamer

Slechte gast en gastheer
speel ik in de luie stoel.
Een droogje. Bij mezelf op bezoek
zeg ik boe noch amen.
Denk ik in een wereld vol van blauw
hoe grijs, hoe wit we kwamen.

Uitzichtbenemend uitzicht
zie ik door het luie raam.
Een wilg. Vlees geworden reproduktie,
een overwoekerende muur van groen.
Waren wij van hout geweest,
we zouden het niet anders doen.

Mise-en-scène

Ik wil je iets geven wat op mij lijkt
en ik geef mezelf. Je zegt nee, dank je,
en dat je echtheid prefereert.

Als ik me terug wil trekken moet ik blijven
en lijken op een ander die mij parodieert.