De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 89]

Vier gedichten
Kees Stip

Het CDA

‘De feestneus neer! De bijbel opgeslagen,
en bidden voor het volksdeel in verval
dat op god Momus' kanonieke knal
een dansje met de duivel durft te wagen.’

En tegelijk loopt men zich overal
beneden de rivieren af te vragen
of de Moerdijkbrug het geweld kan dragen
van 't evangelische bazuingeschal.

Toen bliezen daar wat schrieler maar heel schel
de coalitionistische klaroenen
om onverzoenlijkheden te verzoenen
in 't Christen Democratische Appel,
waarin nu ter verdubbeling der kansen
de handen bidden en de benen dansen.

De PvdA

Wie heeft er nog het morgenrood zien gloren
voorbij de kim van een geknecht bestaan
toen nog de hoop niet was teloorgegaan?
Wij zijn precies een eeuw te laat geboren.

Twaalfurenarbeidsdagen met daaraan
verdriet verbonden in geen drank te smoren -
dat mag tot de geschiedenis behoren,
ach vader niet nog meer moet er gedaan.

Mijn morgenrood tot avondrood verkleurd
mompel ik woorden in de geest van Gorter,
de allereerste arbeidstijdverkorter,
en met de bijstand die ik heb gebeurd
stort ik, o arbeiders, mij in mijn zee
van vrije tijd tot aan mijn aow.

[p. 90]

De zondagen

Er hielp geen lieve moeder aan, ze moesten
op zondag naar de dienst of naar de mis.
Rook dominees gedreig al niet zo fris,
de roomsen kon je wierook horen hoesten.

En kon je nu maar zeggen: goedsdienst is
een middel tot kalmering van de woesten.
Niks hoor, hun vurig zwaard mocht niet verroesten
en wees de weg naar jouw verdoemenis.

Maar ik, een goddeloze kleine vent,
liep lekker met mijn kleverige cent
naar Benjamin Rabinowitz, de oude
die zaterdag al zondag had gehouden
omdat de man een zoon was van het soort
dat vrijdag Jezus Christus had vermoord.

De preek

Zaterdagavond in de pastorie.
De leeslamp bijt een kegel uit de nacht.
Hier wordt weer eens het resultaat verwacht
van sterke koffie en theologie.

‘Had ik,’ zo heeft hij menigmaal gedacht,
‘maar wiskunde gekozen of chemie.
Daarbij is 1 + 2 tenminste 3.
Bij de drieëenheid is dat niet van kracht.’

Met schrijven, schrappen, schrijven, schrappen, schrijven
moet er tenslotte toch iets overblijven
waarmee hij, als hij in zijn kerkje staat,
als daar vannacht de bliksem niet in slaat,
met luider stemme, of het stond gedrukt,
uitleggen mag wat God niet is gelukt.