De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 78]

Light Verse

[p. 79]

Vier gedichten
Simon Knepper

Veeklacht

Onweerstaanbaar is de charme van het paard;
Niet alleen de slanke benen zijn vermaard,
Ook de zachtheid en souplesse van de staart,
Moeiteloos verstelbaar in diverse standen,
Deed al menig hart in dweperij ontbranden.

Volgens velen is het dan ook geen manier,
Dat zo'n uitgelezen pronkstuk van een dier
Zich behelpen moet met zulke paardetanden.

Afgelast ollekebolleke

Pech voor de liefhebber
Ludwig von Wittgenstein
Kan bij het vuil
Wegens overcompleet.

Uit zijn tractaten blijkt
Ontegenzeggelijk
Dat hij gewoon
Ludwig Wittgenstein heet.

[p. 80]

Berceuse presque serieuse

Daar midden in het veenmoeras,
Daar stond een schaapje klein.
Het was gewond en blaatte zacht:
Zijn pootjes deden pijn.

De stormwind gierde langs het riet
En rukte aan de bomen;
Het bange schaapje zocht vergeefs
Een veilig onderkomen.

Arm schepseltje, waar moet je heen?
Zo aanstonds valt de nacht.
Raap liever al je moed bijeen
En bel de wegenwacht.

[p. 81]

Voor een keukenprinses

Dat uw speelse knoflooktenen
Uw verschijning smaak verlenen
Acht ik evident;
Tot uw minnaar uitverkoren
Gun ik zelfs uw bloemkooloren
Graag een compliment.

Wat mij echter in de pozen
Tussen maal en minnekozen
Nogal eens bezwaart,
Is de veelheid van kwetsuren
Die mij toevalt door het schuren
Van uw krentenbaard.