De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 42]

Winter 1944 en 1985
Leo Vroman

Ach ja ik heb jouw rozen wel gezien
zwaaiend als kleine stijfbevroren vuisten
of boze paarse hoofdjes maar misschien
kijk ik als het zo waait niet naar de juiste.

Ik mag de winter ook wel, achter glas,
wil vanuit ons bed wel auto's horen
slippen in hun grijsglazuren sporen
nu niets meer is zoals Osaka was.

Het was de winter en niet ik die toen verging.
Ik mag een dood seizoen dus niet verwijten
dat mijn vingertoppen en mijn hielen splijten
jaarlijks en bloeden van herinnering.

Kijk nu is de sneeuw een onverwacht
liefdadige op jouw knuffeltropen
dalende deken omgepraat tot dons.

Straks loop ik in een dikke namaakvacht
naar buiten en ga icecream kopen
het is weer late lente binnen ons.

Brooklyn, 14 december 1985