De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 145]

Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae^*
Ernest Dowson
(Vertaling W. Hogendoorn)

Vannacht, tussen haar lippen en de mijne viel
Jouw nacht'lijke schaduw, Cynara! jouw adem vloot
Onder de kussen en de wijn tot in mijn ziel;
En ik was desolaat, ziek door de roes van toen,

Ja, ik was desolaat en boog mijn hoofd:

Wat ben ik je trouw gebleven, Cynara! voor mijn doen.

De ganse nacht genoot mijn lijf haar lichaamsgloed,
O nacht van liefde en slaap dat ze in mijn armen lag;
De kus van haar gekochte rode mond was zoet;
Maar ik was desolaat, ziek door de roes van toen,

Bij mijn ontwaken in de grauwe dag:

Wat ben ik je trouw gebleven, Cynara! voor mijn doen.

Veel ben ik vergeten, Cynara! weg op de wind,
Wierp rozen, rozen uitbundig, één met de drom;
Jouw bleke lelies vergeten! ik danste ontzind;
Maar ik was desolaat, ziek door de roes van toen,

Aanhoudend, want de dans ging om en om:

Wat ben ik je trouw gebleven, Cynara! voor mijn doen.

Waanzinniger muziek wou ik, wijn met meer kracht,
Maar als het feest voorbij is en het vuur geblust,
Dan valt jouw schaduw, Cynara! aan jou de nacht;
En ik ben desolaat, ziek door de roes van toen,

Ja, honger naar de lippen van mijn lust:

Wat ben ik je trouw gebleven, Cynara! voor mijn doen.

* Horatius (Red.)