De Tsjerne. Jaargang 20

[p. 339]

Sjoerd Spanninga:

Skets

't Is drokker op it strân
as sneins by ús yn tsjerke
hwatte
sei blaesom
moai figelant
en hy munstere nijsgjirrich
it idel gedoch
fan myn byldzjende hân
pânsen as bierfetten
en keardels as karst
boartsjende bern
sinnebaeijende froulju
en jongfammen fan in mûlterglend
foarkommen -
men soe dy hjir ris faker sjen
rette ik him wolmienend
hwant men kin de otterdoksen
amper mear út de frijsinnigen
en mennisten weihelje
yn dizze nudisteklub -
ja - mar ik hie in njoggeneach
op 'e knibbel
wie syn andert
en men koe skoan fornimme
hy hie der ál sa leaf
hwat oars op hawn -
ik liz der in daelder foar del
kaem er gol fanwegen
by myn lêste blêd
in útdaegjende forskining
gleon op avontûr
hwer't it skrutene kryt
inkeld it fjûr
en de linige foarmen
fan wist to heinen -
dat jow ik foar dyn kop ek
mits ik him der sels ôfheakje
mei wie myn biskie -
dócht soks dy nou neat
al dat bleat en sa

[p. 340]

 

om dy hinne

 

woed er jerne witte -

 

de tosken foelen my hast út

 

by syn forrifeljende fraech

 

hwant men spilet fuort

 

gjin seksefoan

 

yn elk formidden

 

al is men tige op 't applaus

 

biret

 

- oars wol in liepe set

 

fan him

 

tocht by tomûk -

 

dat ik spriek sober

 

en bisteklik:

 

net ider sutelt

 

mei de fellen en de bellen

 

fan syn sûnden

 

lâns de keakelsteech

 

gedachtich oan de tafelspreuk

 

dem Reinen ist Alles rein

 

den Schweinen wird...

 

mar 't nommel wurd

 

hy liet it my net iens

 

fatsoenlik fan 'e lippen lêze

 

of hy rôp grammoedich:

 

it is in goed idé

 

en stek dyséls tonei

 

in stikel yn 'e bek

 

dou mei dyn poepestreken! -

 

in noch al foars forwyt

 

en rimpen drigemint

 

ta myn fortriet -

 

och heden jonge

 

skeat ik kjel omheech

 

dit is my suver yn 'e wei

 

dóú hoechst it dy fansels

 

net nei to nimmen

 

hoe wyld en yn panyk

 

moast wol de sé opspatte

 

sokke tiden

 

dat him hjir wasket

 

slyk en slam

 

de swarte siele

 

tusken 't woelige biweech

[p. 341]

 

en ljochts jend spul

 

dat helder laket út it hert

 

en dy lit hiel it bluisterige skaei

 

de greate plompert

 

notabene

 

en hja sjongt har moaiste wize

 

de sirene

 

by it wiigjen fan de weagen

 

salang as wy gjin mot ha

 

om in miggeskyt -

 

en dan to tinken

 

dou bist ek mei lijen

 

greatbrocht yn 'e lapekoer

 

en hast in houn giseljen sjoen

 

foar 't bonkehok

 

al is de holle dy nou oranje

 

dat forwaende wynaei -

 

sei er mei in sucht

 

doe't ik myn sketsboek tichtklapte.

[p. 342]

Yn koartskrift

Hoe mannich reputaesje
gie hjir troch de mole
en kaem der út
mei moster yn 'e broek
hjir smiet it geastlik
gangsterdom
de minsken foar de hounen
en machtich wie de wille
yn it nijsfabryk
by it aktyf geniet
fan dit bidriuw
hjir set'le de morele frase
bigien op stjonkende
sensaesje
en it wurd woechs welich
as de rotten út de lyklucht fan it lead -
nou is it moarmeren paleis
in stil museum to forbliuw
en ûnder glêzene fitrines
lizze de papyri
fan it lang forline
ek binne der wer stounen
dan tilt it fan de byltenissen
mei de slavedriuwers
yn de sealen
dat alles hat in djippere
bitsjutting krigen
en hearlik is de dream
dy't wennet yn de eagen
fan it deadeboek...