De Tsjerne. Jaargang 20

[p. 245]

[Nummer 6]

Sjoerd Spanninga:

Terras

Hoe mannich skepsel
lit him hjir biwûnderje
en freget driuwend
om attinsje
in nonsjelant gebeart
dat moaije fuotten tilt
mar nimt men mear notysje
fan de show
wer sedich yn 'e rok fordwynt
wylst hat in pear
pikante knibbels
de strakke nijlonhoas
misdiedich oer de kop
dat jin it bloed
nei boppen foezelt
en 't rakkertsreau
der even oars fan wurdt
oft har bretael bidoelen
him forrif'le fielt
mar op itselde stuit
flitst har ûndogensk wêzen
jin sa faei tomjitte
út it swart foudrael
dat men fan skrik
in bline taest docht
nei jins deugdsumheden
en hiel de strjitte dûzelt
foar in amerij.

[p. 246]

De mannen fan Pimelepom

Hjir komme de mannen fan pimelepom
it wyt draeit har meast yn de eagen om
hja libje fatsoenlik nei letter en wet
in glim op 'e skuon en de skjinne mansjet:
hja witte hoe't gerke by 't gokken him warret
hwer't ritsema jouns yn 'e rokken bidarret
hjir smyt men it lean fiersto rij oer de balke
dêr wasket men suver de bern yn 'e molke
dy fint hat in pet op sa fet as in slak
dy kriget syn dochter noch thús mei it pak
hwat giet der foar praet by kryn en konsorten
de helt fan 't legaet bistiet út tokoarten?
nou - sei 'k it jim net? - ha mar even geduld
allegear nep - oan 'e hals yn 'e skuld
dus dêrom rint durkje mei hoedene trêdden
of is der by har miskien hwat to rêdden?
sa tinke de mannen fan pimelepom
en 't wyt draeit har slim yn de eagen om
hja libje fatsoenlik nei letter en wet
in glim op 'e skuon en de skjinne mansjet...

[p. 247]

Mimeringen

In pear forwaeide lieten
fan de sé
oanspield troch de weagen
dat is alles
hwat der fan ús bliuwe sil
in simpel seil
weidounsjend yn 'e fierte
sa binaude lyts
en pûr allinne
dat de wjokslach fan in fûgel
kin it wol biflappe
dochs hawwe âlde en forstoude
stjerrestelsels yn ús wenne
en oer broeiske wyldernissen
in bitovere spoekebosk
wâdzjend troch it wolkich wetter
de skob- en segelbeammen
of it swierich rintfear
en de geile calamiten
gie forwoeden en bilust
yn driftige orgasmen
in tiidleas streamen del
har skimering
in bline wale
hong damp en dizich
foar de sinne
't waeijerjend akwariumljocht -
ek lei it frjemd forline
fan de ammoniten
sliepende sieradiën
neigeanich ûnder 't slyk biwarre
wol earne oan piratekusten
djip bidobbe yn ús hert -
so hat elke forkalking
syn asyl
en dy forstienne sompen
de wolvepoat en rûgebal
hja sochten net forgees yn ús
har weelderich herbarium
en wûnderlike libbensstyl
hwant mannich bloarre
út in earme striesek berne

[p. 248]

 

docht nou al wakker stoer

 

by syn genoaten

 

en kriget geastlik de hik

 

sont him de mûzels pleagen

 

of stjonke de miasmen

 

dompich nei de holle

 

sa eigen rûkt syn wêzen

 

jin tomjitte

 

seit ús in weak gefoel

 

dat neat bart om 'e nocht -

 

itsij men klaget giel syn gal

 

en hat it sa geweldich troffen

 

mei himsels

 

dat men der dwyl fan wurdt

 

en raest om hoantsjepik

 

in heksebiezem

 

dy't it moannefjûr oanfaget

 

as wer de ûlekoffen

 

dwale om 'e poel.

Notabene

Mannichien moat syn eigen leechte
oerskreauwe
wol er him forsteanber meitsje
tusken de toeters -
it sil syn reden dus wol ha
de stjerren stouwe allegear
fansiden
hie men in spoek sjoen
oan dizze kontreijen
neffens it radioskopysk kontakt -
en dat notabene
wylst hja skoan fornimme
hoe't wy ús útslove
om hwat to wurden en to wêzen...