De Tsjerne. Jaargang 20

[p. 161]

[Nummer 5]

D.A. Tamminga:
De Falskermer

Ik, wiffe falskermjager,
lang yn kaserne en lager
opfokt ta oarlochsfe,
hjir stean ik efter de oaren
en moat sadaelk nei foaren
dryst en ta springen ré.

Ik wit my ûnder 't fleanen
gjin earn tusken de earnen,
wiet fielt it yn myn krús.
Strak brek ik fêst de poaten,
se sjitte my oan moaten
en ik kom noait wer thús.

De apocalyps fan Dürer
brekt los en foar de Führer
bin ik mar sieddelsied.
Mem, mem, ik wol net stjerre,
net yn it grêf bidjerre
dêr't hy ús hinneliedt!

Hwerom gean net de folken
ien wei op as de wolken...?
Dêr blaft it hounsk bifel.
Ik flok dy hiele bende
en fal nei 't ûnbikende
as manna út de hel.

- frij nei R.P. SYBESMA -