Lyts Frisiana:
‘Zouden we met name ook onze middelbare scholieren... niet een groot plezier doen door... de eigen Westeuropese talen geleidelijk door het Engels to vervangen? Zoals het Zeeuws, het Fries en het Limburgs al grotendeels door het Nederlands werden vervangen?
Ut ynstjùrd stik dr. E.W. Rietdijk yn N.R.C., 19-1-'65.
G.N. Visser oer de man Douwe Kalma:
‘... de meast virile lieder, dy't de Fryske Biweging nei Harmen Sytstra hawn hat.’ Ut Lyts Frisia, desimber 1964.
Abe Brouwer oer syn libbensgong as skriuwer:
‘Ik hing de meneer uit zonder er erg in te hebben. Wat voor mij als een ontspanning begon, leidde tot een enorme luiheid. Ik kwam als schrijver in de knoei. Ik raakte geestelijk improductief... Mijn lichaam vulde mijn geest niet meer aan. De twaalf jaren die ik probeerde al schrijvend te leven zijn eigenlijk een dieptepunt geworden. Ik heb (in Diever) mijn evenwicht teruggevonden.’
Ut in fraechpetear yn Drentsche en Asser Courant 31-12-'64.
O, dat ‘gesundes Volksempfinden’!
‘Waar een moderne literatuur vaak niets anders doet dan het huwelijk te caricaturiseren en te relativeren en daardoor te ondergraven, daar is een protest tegen zulke literatuur geen uiting van schijnheiligheid of benepenheid, maar van gezonde volkskracht.’
Ut in haedartikel fan P. yn Leeuwarder Courant 14-1-'65.
Neffens Het Vrije Volk fan 20 jannewaris '65 is de roman Fabryk fan Trinus Riemersma forskynd by de ‘Fryske Folksbibleteek’. Oft de namme KFFB ek suggestyf wurket!
‘It is hiel goed mooglik dat Riemersma like goed as Jan Wolkers fanwege harren ynkristlike twangopfieding harren opheappe en forkrongen kompleksen op dizze manear wrâldkundich meitsje moatte. Oft dizze wrâld dêr forlet fan hat, is in oare kwestje. Mar sok skriuwen as by Riemersma en Wolkers kin foar harren in bifrijing en katharsis bitsjutte, al moat sein wurde dat dizze katharsis by Wolkers en Wadman ryklik lang duorret.’
E. Wellinga yn De Pompeblêdden, nr. 10, 1964.
Fan 'e flier op 'e souder:
‘Sa sil it sukses fan in pear Fryske romans yn 1964 mei forklearre wurde moatte út it feit, dat se op it goede stuit forskynden. En dat sil dan bitsjutte, oft wy der nou wiis mei binne of oarsom, dat de Friezen krekt ta wiene oan in iepener bihanling fan it seksuéle. Dat wol net sizze, dat der tofoaren oer dat seksuéle yn Fryske romans swijd waerd: mar it bleau by in oantsjutten. Nou wurde de dingen en hwat der mei dy dingen bart wiidweidich en oant yn de ûnsmaeklikste bysûnderheden biskreaun. Guon Fryske skriuwers slagge in pear fazen oer, liket it wol: de hard-boiled literatuer fan it bûtenlân is harren op 't lêst net ûnbikend. De lêzer sil hjir, nei oanliz en libbensskôging, ûngelikens op réagearje. Hwat wy earder faeks to min hiene, krije wy nou to folle.
sykje en fine, nei in to greate útslach.’
J.H. B(rouwer) yn Friese Koerier 16-1-'65.
Auteursrechtelijk beschermd