De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 366]

Tiny Mulder:

Brief encounter

hja hawwe de leafde troch de helte kreake
- dan hâlde wy elk hwat oer -
mar elk hâldde oer
in steat fan sniesliep
dôf en fatael

hja hawwe tsjin elkoar
hoe maakt u het? sein
midden op it stasjonsplein
wylst se roppe woene
I love you I love you I love you
1000 feestrigels

men kin dus stjerre
op it stasjonsplein
en gewoan trochrinne
binnensmûls de eangst forswetse
in bytsje trilje mei it is kâld!
en dei sizze tsjin de kapitein
en goedemiddag tsjin de dominé
alle wite leagens
út it etiquetteboek
komme hânsum fan pas
as de wide jas oan moat
om de deaferzen hûd to forbergjen

fortriet is in dimmene fûgel
hy ropt net fierder
as de lytse sel: it hert

hja hawwe de leafde troch de helte kreake
en har sjongfûgels bisletten
yn lûdtichte sellen

hearst hoe't hja laitsje
oangeane en swetse
op it feest?

[p. 367]

Foroarlik

soms is de leafde fuort
op reis of nei it wurk
de dei is koart
de moarn is samar skriemend barn
de middei treast in nije jurk
de joun fielt koel
in likefolle stoel
om yn to sitten
en neat to sjen

soms komt de leafde rij
splitst yn seis sawn dielen
oan alle dingen
kinst it fiele
de tafel it gasstel ytgerei
se flaeikje dy
as blêdden fan seringen
sa út de sinne wei

soms is de leafde twa
ja twa folsleinen
en witstou hwa?
se komme fluitsjend en genegen
elk troch dyn strjitte
kinst gjin fan beiden
foar de holle stjitte
en rikst har - hoe koest oars? - forlegen
dyn tweintich fingers ta

hwer haw ik tweintich fingers wei?
dy groeije samar op in dei

[p. 368]

Wifkjend

in beam fan pineholle
en fan 'k wit gjin rie
jaget de koalswarte fûgels
it sinnegriene lân út
de fûgels slane de wjokken om en om
as boekblêdden mei himeltael
se bidde om in wize en
hillige moanne Gods
sulverstream om op to silen
sulverljocht om har tael to lêzen

en wy bingelje mei de fuotten
oer de rânne fan de wrâld
en felle ôf: doar ik wol
doar ik net
doar ik wol in sprong weagje
en útfine hwat is hillichheit
ivichheit ûneinichheit?

as dy fûgels nou mar
de boekblêdden ús foarhâlde woene
mei de jildige wurden
wizer as 't petear fan
sniebline wrâldwizen
mei har wiidgapjende klokken
to wif om op to sprekken

[p. 369]

Sognefjord

de koel forljochie joun
rûkt blau en grien
nei djip klear wetter
en tusearte oer it houtfjûr

ik set de tinte iepen
alle eardere biminlike simmerjounen
komme noflik
de hannen yn de bûsen
nei my ta
en sitte mei oan

oer de fjord waeit in liet
dat ik lang lyn forspile
joun komt it einlings
wen thús to iten

ik doch myn âlde namme út
en strûp de langsten ôf
tinken is sykheljen
rûken en priuwen
en it sjen rinteniert op en del
mei de fearboat op it micawetter

as ik mar lichtwei wol
bistou der al
en skikst oan tafel
mei dyn simmereagen

nei 't miel
fannacht
sille wy skjinne nammen drinke

[p. 370]

Mars

stil allegearre net prate
soldaten
marcheare foarby

ien great sykheljen ploait it gerdyn
ien tûzenstap dindert yn 't rút
rige oan rige itselde gesicht
ien doel yn de pas
rjocht foarút
hinne en gjin werom

de ierde slacht de ierde plat
stil allegearre net prate
op nei de rânne en hwerhinne dan
marcheare soldaten

hearst al ús fuotstappen kommen
neist stappen fan mem en heit
en sjochst it gesicht fan myn jonkje
dat sa út 'e sliep wei seit
stil allegearre net prate
soldaten
marcheare foarby

kom de tiid is om foar biminnen
ik kin net mear by dy sliepe
set wiid de finsters iepen
en lit it great sykheljen yn
dou hearst dochs dyn stap al
forlitst dyn gesicht
stil net mear prate
wy marcheare
marcheare foarby