De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 248]

Jan Eisinga:

De silen op 'e hakken

Dou leist yn myn earms sa fier fan my ôf
to sliepen; ik kin dyn antlit net mear
en dyn lichem, dat my dochs nei west hat
yn 'e nacht makket nou myn sinnen drôf.

Hiel bitochtsum taest ik nei myn fielens
foar dy; in frjemd halt yn it earste ljocht
fan 'e moarn: muoit it allegearre my,
dat, mei dy, ik earder ivich miende?

En dou leist dêr mar, swier yn myn earmen,
de selde dy't sa longere hawwe;
hja litte dy nou sa stadich glûpe,
dy't fannacht yn 't tsjuster dy biskermen.

[p. 249]

It forlerne paed

Koe ik myn paed mar gean yn bitrouwen
sûnder to freegjen nei it hwêrom,
dat efter de kimen bisletten is
foar hwa't iensum giet hwêr't gjin werom
mear leit; koe ik mar ûnbigien
it paed folgje sa't ik as bern it wis
en sûnder freegjen, boartsjende bigie.
Koe ik my ienkear mar ris net bisauwe
oer mysels; dy't lûdleas gûlt yn 'e nacht
fan syn wêzen omt er Him jit net foun,
hwêr't er sa fier it ienlik paed nei 't ljacht
oan 'e kym yn bitize freegjen roun.
Koe 'k mysels dochs wer genôch wêze,
mei lichte fuotten fierder tsjen;
en 't paed to'nein wol ik as in bern
wurch fan 't freegjen einlings rêste.

[p. 250]

Doarpshistoarje

Sjochst' Beppe wol sitten?
Om har fris wolken gerdyntsje
kipet it earizer op strjitte,
de smelle mûle glimket fyntsjes;
Dach Beppe...

Hearst Pake petearjen?
Under de glânzige pet kôget er
evenredich mei 't broazlich ark syn leare,
de brêge heart, hoe 't hy it doarpsbarren skôget;
Dach Pake...

Sjochst Pake en Beppe nei tsjerktiid rinnen?
In stadige gong yn harmonysk swijen;
twa dy't elkoar alles al seine
en dêr ek net swier oer stinne;
Dach Pake, dach Beppe... hwerhinne?