De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 169]

Fedde Schurer:
Oan James Meredith

Ja, it wie mis
James Meredith
dû bist in sljochtwei jonge
dy't by de mannen
foar syn part stean woe
mar gjin izer mei hannen
brekke koe
en te deum laudamus sjonge
en halleluja
mei de wrâld
oan 'e strôt
dat falt net ta.

Ja, mei de flammen
flammen wurde
yn it fjûr ta
stiel bihurde
sa
woe men jinsels graech ha.
it is wier hwat de skriften
ús tsjin ús driften
altyd fortelden
men komt der mei fanboppen
men is altyd roppen
en útkard komselden.

Dit is wis
James Meredith
weagje en winne
stoarmrinne
mei ien sé oan lân
en wy hawwe ús grime wol
de fortuten net yn 'e hân.
men is in lytse swarte stien
op it great histoarysk karwei
faeks sjocht him strak net ien
en smite de boulju him wei.
hwant ik bin it net dy't bislis
James Meredith.

[p. 170]

 

Dû sietst as in mûs

 

yn in luchtlege glêzen klok

 

- glêzene muorre fan wrok -

 

mei tûzen koele eagen

 

dy't seagen, seagen

 

hoe lang 'st it hâlde koest

 

hwannear 'st krepearje soest.

 

Sa't men in papoea docht

 

dy't de adat forbrekt

 

dy't men net sjit of stekt

 

mar dea sjocht.

 

 

 

Skielk riist, James Meredith

 

it ljocht út de tsjusternis

 

foar dyn eigen jongerein.

 

yn dy nije moarntiidsgloed

 

wurdstû foargoed

 

forgetten en forspein.

 

dan wurdt Amearika

 

ien integrearre naesje

 

en dû bist dan ien, nou ja,

 

fan in oare ginneraesje.

 

Dû holpst harren oer de barte

 

en hja sjogge oarwei út

 

dat is wol in bitter bislút

 

mar sa sil it dochs moatte.

 

 

 

Dit bart net ien twa trije

 

mar it komt sa wis as it waer

 

as hja allang sûnder gefaer

 

mei har blanke fammen frije

 

iepenlik oan 'e bar

 

as der frij is oan alle kanten

 

en der bliuwt gjin striid mei anneks

 

wurdstû ien fan de âld-querulanten

 

mei in chronysk rassekompleks.

 

Biroerd, James Meredith

 

dat it nou ienkear sa is.