De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 138]

Tjitte Piebenga:

Ballade fan de overall

Bliuw dan mar dom, overall,
ban dyn bistimming út,
nim riker bút
foar kar.
Frisselje gjin dreamen
op 't fabryk,
wês man,
wurd ryk.

Bliuw dan mar dom, overall,
wurd net abnormael,
fitael
oan 'e produksjebân
jowt goud op 'e hân.
Tink om 'e stân,
bliuw klommer,
nim in brommer.

Bliuw dan mar dom, overall,
foroarje dy net,
hâld de ponge
op 't plak fan dyn hert,
smoar yn dyn fet.
Foar in dûbeltsje mear
komst nimmen op 't sear,
bist mynhear.

Bliuw dan mar dom, overall,
brûk dat boppest fabrykje net,
wurdst let en set.
Mar wit foar altiten dan:
oant yn der ivichheit
bliuwstû
lyts man.
Bliuw dàn mar dom, overall.

[p. 139]

Ballade fan it untwyk

Der is in ûntwyk, sterke man,
hwant dyn keatlings gean ou,
en fordwoun is de rou
as hwat reek.
En dyn soargen en pine,
sille ringen fordwine.
Dan, sterke man,
komst op streek.

Der is in ûntwyk, sterke man,
dan stiest dêrstu stiest,
en it libben datst' hiest
is foarby.
Hwant op dy goudene dei
falt it near om dy wei,
sterke man,
en bist frij.

Der is in ûntwyk, sterke man,
hwant dyn sleauwens forgiet,
as dy 't bloed ienris siedt
op it lêst.
Oant salang leist ûnder
en bist blyn,
stedskyn,
dat is fêst.

Der is in ûntwyk, sterke man,
en hwat langer hwat mear
komt men dy op it sear,
en dat is goed.
Hwant net earder silst leare,
en dy bikeare,
ast' wetter switst,
en bloed.

[p. 140]

Ballade fan de lieders

Aenst komme der lieders,
fûleindige dieders,
sûnder hert.
Stiest neaken en kâld
yn 'e wrâld,
sûnder hâld,
Jan Baitsje,
mar dû witst it net.

In luzige wynpûst
krijst yn 'e fust
as dyn lean,
en dan meiste gean.
Earst dan sil 't bistean,
Jan Baitsje,
datst tinkst oer it hoe,
mar dû witst it net.

Silst lipe en pipe,
krôljend en âljend
leist op de harre
sûnder stipe.
Earst dan sil it barre,
Jan Baitsje,
datst fregest hwerom,
mar dû witst it net.

Faeks bist dan forromme,
komst út 'e slomme,
bigrypst der hwat fan,
wurdst in man.
Mar dan is 't to let,
Jan Baitsje,
om út 'e ban,
hwant dû witst it net.

[p. 141]

Ballade fan de dea

Aenst komt de dea, domme man,
hast it tou om 'e nekke,
dan kinst mar fortrekke,
en forrekke.
Hwant hwat hast biklaud?
Ikenhout.
Dan giet dyn libben fan sa-sa
nei de bliksem ta.

Aenst komt de dea, domme man,
en dyn wrotten en wramen
fan altyd oant amen,
is omdôch.
Hwa fret oan dyn trôch?
Dyn maten.
Dan giet dyn libben fan sa-sa
nei de bliksem ta.

Aenst komt de dea, domme man,
fan dyn guod en dyn sinten,
strike oaren de rinten,
stommeling.
Hwat bliuwt dy oer?
Gjin stûr.
Dan giet dyn libben fan sa-sa
nei de bliksem ta.

Aenst komt de dea, domme man,
en by de ein fan it liet,
bliuwt dy allinne fortriet,
domme man.
Hwant hwat hastû leard?
Neat.
Sa giet dyn libben fan ja-ja
nei de bliksem ta.

[p. 142]

It liet fan 'e lantearneopstekkers

Wy soargje foar 't ljocht
yn it nachtelik tsjuster.
Wy hiene 't nea tocht,
mar it paed bin' wy bjuster,
hwant deis is it nacht,
en as 't tsjuster is, ljacht.
De bline is blyn, ek it ljocht helpt 'm neat,
de sjende dy sjocht ek oerdei faek forkeard.

It liet fan de underlizzer

It lot is in stien,
en dy rôllet gemien.
Hast it lok yn 'e hân,
mar de som bliuwt in sawn,
en hwat oerbliuwt is: ien.
Mar ten kear is 't dyn bar,
dochst in kar yn forwar,
en jowste de stien in reis.
Hwant de pech haste hawn,
en de som bliuwt in sawn,
en dy kears dan smytste: in seis.