De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 15]

Fedde Schurer:
Survival

foar Tiny Mulder

Hear God, wy grize slim fan massamoarden,
wy tinke oan seismiljoen ûnskuld'ge Joaden;
sa ha wy Eichmann, nei ús bêste witten,
ta straf troch 't himpen finster kypje litten.
Né, kneppels, galgen en forgassingskeamers
bin gjin objekt foar dichters en foar dreamers,
hja leauwe net dat soks to wrâld bistiet
en Tiny Mulder sjongt har heechste liet.

Dochs giet it net, oan alles jin t' ûntwinen,
dochs bliuwt it knap om sok ding út to finen.
Nim Werner Braun, dy't yn syn liddige ûren
V1 en 2 nei Londen wist to stjûren.
Al moasten der hwat Ingelsken om stjerre,
Braun is ta earedoctor promovearre.
Hy bleau himsels - mar yn Amearika,
en Tiny Mulder sjongt en sjongt mar ta.

Hal Eatherly himsels hwat to forwiten?
Hy hat in bom op Hirosjima smiten,
ja, dêr forbarnden doe sa'n hûnderttûzen
- 't is op sa'n mannichte altyd min to rûzen -
mar de earste klap jildt jimmer jit in daelder
en hwa sjocht yn it fean dan op in baelder?
Wy stoppen Eatherly yn in klinyk
en Tiny Mulder sjongt in klear kantyk.

Raketten sûzje troch de himeltunen
om drystwei Mars en Venus to bistrunen;
al dy raketten hingje as safolle
swurden fan Damocles boppe ús holle.
Dat foarrjocht moat' wy mei de Russen diele
en dêrom mear as ea ús feilich fiele.
Wy bin net bang, wy meitsje inkeld bang
en Tiny Mulder sjongt in leafdesang.

[p. 16]

 

Al falt it soms net ta mei ús bitrouwen,

 

twa stuollen bin der jit om op to bouwen:

 

de poddestoel heech boppe Christmas-eilân

 

en de âlde skommelstoel fan K., ús heilân.

 

Hy sil nou gau wer, dat moat elk wol fiele,

 

op heech niveau mei Chroestsjov redendiele.

 

Ik wit datstû net sjochste hwat ik sjoch -

 

mar Tiny Mulder sjongt, en sjongt mar troch.

 

 

 

Ja, boetprofeten sjogge en witte alles,

 

hja krûpe smûk by Jona yn 'e stalles,

 

en sil strak Ninivé yn pún forsakje

 

dan sitte hja guodkeap op 't bêste plakje.

 

Us techno-, demo- en meritocraten

 

hâlde tonearsten noch wol stof ta praten,

 

hoe't men op 't Pentagon de kânsen hifket

 

foar hwat noch tusken dea en libben wifket.

 

Mar wylst hja kuere as wachters op 'e moarn

 

sjongt Tiny Mulder tsjin 'e klippen oan.

 

 

 

Us âld morael stiet kreakjend yn syn bynten

 

Kotälla, Lages, Fischer, Aus der Fünten,

 

lit har nei hûs gean - hwat hja ek bidreaunen:

 

hja binne dêr ek ûnder NAVO-freonen!

 

De Gaulle kin sels, al bliuwt it Frankryk boppe,

 

dochs ek al moai ‘Es lebe Deutschland’ roppe.

 

Wol J.B. Charles stomp rinne op 'e muorre

 

en as in hiemdogge oan syn keatling skuorre,

 

es lebe Deutschland, 't jowt him dochs gjin sprút,

 

mar Tiny Mulder sjongt boppe alles út.

 

 

 

De lytse folken sjogge it stûf tomjitte,

 

hja meije Hongarije of Cuba hjitte.

 

Dy't net yn goedens wol moat it bilije,

 

kin bernemoal noch medisinen krije

 

en likemin yn 't westen as yn 't easten

 

is dêr in freonehân om har to treasten.

 

't Moat al him foegje nei in heger wil

 

mar Tiny Mulder hâldt har dochs net stil.

[p. 17]

 

Hear God, de earme minsken wolle ite,

 

yn wurk en spul har simple dagen slite,

 

hja witte net dat der mesinen binne

 

dy't yn ien tel jins skepping skrasse kinne.

 

Dan is der nimmen mear om mei to praten,

 

gjin jirpels mear, gjin brea en gjin tomaten

 

al sylt de ierdbol troch yn de âlde spoaren

 

in spoekskip, hwaens bifarders lang forstoaren,

 

dan wurdt it ûnbiskriuwber stil en near

 

en dan sjongt Tiny Mulder ek net mear.

 

 

 

PRINS, dy't de ieuwen troch 't hielal biwâlde,

 

lit ús it dochs op Tiny Mulder hâlde,

 

wy binne útstaet en mei rjocht forballe,

 

de bot wurdt sûnder ús wol grounich galle.

 

Mar siz nou sels, wer moatte wylju hinne

 

as der gjin dichters mear op ierde binne?

 

Hjir leit, Jo witte 't en wy woll' 't bikenne

 

in eale tael to rotsjen op 'e skerne -

 

mar jow, hwat ûnheil 't waerbirjocht biskriuwt

 

dat Tiny Mulder dochs oan 't sjongen bliuwt.