De Tsjerne. Jaargang 4

[p. 139]

Marten Sikkema:

Ahasveros.

Tobrutsen en skeind, fan tsientûzen sibben
De lêste, is er gien
Nei Israël; hiene net dea en libben
Him in g'ongelstêf snien?

Hwat let him? De bluoddrige streamen rinne
Under de iisdren dei,
Mar jinsen, o jinsen strielet de sinne
Oer d'ûnhjitten fallei.

Hwat let him? Der stoarte tosplintre muorren
Oer de forstoarne groun,
Mar jinsen, o jinsen blinke de tuorren,
Wurde de skeaven boun.

Ien dei fan frede yn Israël's tunen
Makket alles noch goed.
Mar jinsen, o jinsen: rikjende punen
En in Jordaen fan bloed....

Etude.

Em. de Witte pinxit.

Unkearber mei oan stiltme him ûntwine
Dyn stage ile sang
En fynt de klavesimbel fan 't forline
Op wiffe taesten klang.

Unkearber yn dyn stim hat langstme noege
Dy't moarns as frjemdling teach:
- Wy binne skaet, mar as my wjukken droegen,
O, 'k wiste hwêr't ik fleach....

Unkearber is er werkaem, âld en skruten
Hwant ieuwen binn' forroun.
De klanken binne stoarn; oan teare ruten
Is 't amjen fan 'e joun.