Trotwaer. Jaargang 26

[p. 62]

Albertina Soepboer

Dat ik foarby it punt gean,

foarby it swart yn myn mûle
dat net mear mei my praat
skjin yn ein fan my

foarby dit sa ferklokte hifkjen
fan rigels en rigels letters
dy't my net mear passe

foarby it altiten op 'e nij
skriuwen fan mysels mei in pinne
dy't allinnich mar liicht

dat ik foarby dat punt gean.

[p. 63]

 

Yn ús bêd swimme deade fisken

 

fierder nei flak wetter dêr't

 

neat noch skaaft en skrast.

 

 

 

Mar myn hier is strak fêstbûn

 

oan de râne dy't hjir hjit

 

en wy swije falsk nei inoar.

[p. 64]

 

Mei katteslach beweech ik

 

troch dyn hierrich lichem

 

fyn de dize, de spoeken

 

 

 

do telst noch eagen, blyn

 

bliuwe se, ik sko de tekkens

 

oer üs hinne, ûnûntkomber

 

 

 

gjin refleksje.

[p. 65]

Spegelstêd

Grimmitich fyts ik al nachtenlang
troch de griene, brede strjitten
oerdei ferskûle foar de rein.

Fansels fyn ik dy yn it hege hûs
de wyn al glimkjend yn de glêzen
ik skroef de moanne oan it plafond.

At de dream wekker wurdt, fret er
yn my om, lit my stjerre yn bloed
noch waarm fan dyn leafdesliif.

Noch dagenlang sil ik fytse.