Trotwaer. Jaargang 26

[p. 40]

Albertina Soepboer

Nachtjazz

De jûn set yn mei flústerjen fan weagen
in fariaasje op wat wie, net mear is

faaks is it sa tin, sa trochsichtich
dat wjerlûd al oan it weiwurden is

en hieltiten faker ferdwynt it ferfrjemd
yn it fiere geblaas fan âld koper.

[p. 41]

Fier fuort

Yn de hege bergen fan fertriet
binne de letters myn buorlju
de hiele dei praat ik mei se,
soldearje se ta lange fersen
mar it wetter smakket bitter.

It bliuwt hjir altiten kâld
treinen skowe stadich foarby
ik doch neat oars as wachtsje
op in frjemde, nije ferlossing
mar wit dat ek dy net útstapt.

[p. 42]

Neat as wetter

Op 'e nij de reis nei myn fjoertoer

yn dizze frjemd klopjende bûk
leit it leppeltsje neist myn kofjekopke
hjir hâldt de reling neat tsjin
ek de fâlden yn it wetter net

oer it tsjuster faget ljocht

omkanten fan myn oantinkens
komme yn in flits foarby
mar ûnferbidlik falle se nei ferline
allinnich ik bliuw oer

neat as wetter.

[p. 43]

Foarjiersmoanne

Faaks sit it op maitydswyn
kin ik it krekt al fiele
duvels spoek yn myn holle.

Ik jei mysels nei it park
lit my sakje yn de fiver
wyld bin ik yn dit sykjen.

De kopkes fan snieklokjes
slach ik derôf om te sjen
oft it sop noch streamt.

Mei myn neilen klau ik
de hûd fan in jonge beam
fine sil ik it, ôfmeitsje.

Sa sjit ik troch myn dagen
spylje wrede flinterfangster
oant de spoeken swije sille.

[p. 44]

Medea

Ik libje oan de ein fan dizze wrâld.

Mar der bliuwe dizige dagen
dat ik yn de tiid werom sko,
it ljocht himsels ôfbrekt
oant ik neat mear bin.

It giet wol oer, sizze se
mar it wie net sa't se tinke
noch hieltiten priuw ik dat iene wurd
swier leit it op myn tonge.

Troch de muorre slûpte grien skaad
each en mes rekken inoar
syn lûd waard grutter oant it
bruts, it reinde trije dagen bloed.

It giet net oer.