Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Jaargang 33

[p. 248]

Het vokalisme van het woord drek.

In Franck² s.v. drek nam ik hiervoor een grondvorm germ. *þrakja-, idg. *trogjo- aan, in aansluiting aan Torp-Falk, Wortschatz der germ. Spracheinheit 189 en onder invloed van de verklaring, die Sommer Indogerm. Forsch. 11, 91 voor lat. troja ‘zeug’ heeft gegeven (< *trog-jā). Nu bleek me echter, dat de dialektgrammatika's van 't Maastrichts, Tongers en Leuvens eendrachtig een vorm opgeven met oude ë en dat ik dus ten onrechte ben afgeweken van Kluge, die geheel juist een ook door hd. dialekten bewezen¹⁾ laat-ohd. en mhd. drëc opgeeft. De germ. grondvorm is *þrekka-, dit kan kk uit gn hebben en toch met lat. troja verwant zijn, zie Walde² s.v. troja.

Den Haag.

n. van wijk.

1) Vgl. bijv. Beiträge 13, 218, waar Heimburger voor Ottenheim, aan de rechter Rijnoever, 4 uur zuidelik van Straatsburg, droec opgeeft.