Terras. Jaargang 2017 (12-13)

[p. 27]

Miek Zwamborn
Tireragan

*
eilanden drijven los
tot de zee
vloeibaarder dan de magmakamers
de doordruk en ondergrondse
stollingen bedekt

*
een sikkel van lucht houwt de zee aan land

*
scherper dan de rots die door de ijskap werd bekrast

*
in de schepping van de wereld
draaien windrichtingen tegen elkaar in
ontvouwt zich een oerbos
vermenigvuldigen wieren zich
klinkt de turfmolm in

*
zandstraalt het strand onafgebroken

*
de klok van de zee loopt op ons voor

*
baaien worden verzwegen
golven mengen moeizaam en mistflarden missen
scherpte zoekend naar drasland en dalgrond
raakt de kaart op de achtergrond

[p. 28]

 

*

 

elke dag worden spaties aangeslagen

 

de zee splintert open maar wie bewaakt wie

 

als de rotsen opzwellen verlaagt het water

 

 

 

wordt de vloedlijn plooibaar als een touwtje

 

meet hol en bol de omtrek raakt bijster

 

het spoor sluit het eiland af van het eiland

 

 

 

*

 

een rode wolk waait binnen bereik

 

de bodem heeft turfmolm omhoog gestuwd

 

de lucht komt kleuren kijken

 

 

 

*

 

geen boom kan bestaan aan de hemel

 

waar takken ruim aan de wind gewiekt

 

de kaart wordt stil en verbergt wat er leeft

 

in de transparante kamer valt niets te lezen

 

alleen de regen op het raam schrijft

 

in steno de geschiedenis van de lucht

 

 

 

*

 

droog zal alle graniet blijven

 

geen enkele helder groene zee kan het kwijt spelen

 

zo vochtig en omsingeld door water

 

blijft het rotsvast gespikkeld

 

op de plek waar de ijstongen verdwenen

 

 

 

*

 

trouw aan waar onder vandaan verschenen

 

bestaat ook de kaart uit wat weg viel zoals het veen

 

het kienhout in zich koestert en

 

het losgeraakte wier na de storm

[p. 29]

 

*

 

de kracht van de wind onthult

 

de tijd is (altijd)

 

terug te leiden tot het moment waarop iets miniem

 

in beweging gezet de episode voorafschaduwt

 

vanuit de lucht lijken de kruinen vol vleugels

 

het komt niet aan op dit uur

 

 

 

*

 

kalm als korstmos wacht het land

 

als de zee opkomt prikken aanstormende meeuwen

 

golven aan hun snavels