Terras. Jaargang 2014 (06-07)

[p. 15]

K. Schippers
Gedichten

Het overhevelen van gewicht

Ze loopt naar je toe, wat gebeurt
er als ze iets van je overneemt,
voor je draagt,

een koffer of een bal,
op eigen initiatief
of dat van jou.

Maar je hebt niets bij je.

Wat ze zelf al lopend meeneemt,
een halve citroen en de lichtste
passen, ze zijn voor jou,

net als de citroen, die ze geeft.
Je hebt 'm.

Ze loopt van je af en kijkt niet om.
Je ziet haar verder bewegen.

'n Glinstering op het water.
De geur van gebakken vis.
Een windvlaag die een gordijn opbolt.

Korenaren op bakkerspapier.
De lijnen op een wit tafelkleed.
Lichte gebaren.

Alles is naar je toegekeerd.
Je hoeft 't niet te bezitten.

[p. 16]

Vertraagde herkenning

Het herkennen van iets -
de seconden vlak voor je 't herkent,
die uitvergroten dan wordt

de herkenning een lange tocht,
zoals op een te sterk vergrote foto
een raster verschijnt.

Als er tijd over is loop je naar een
spiegel om te kijken of je er nog bent
en ook dat is een tocht van jaren.

[p. 17]

Film

Zwartwit. 16 mm. 14 minuten.
2 rijen van 12 tafels naast elkaar.

Op elke tafel verschillende dingen.
Het blad zo vol mogelijk.

Op de ene tafel een verrekijker,
tennisbal, lucifers, enz.

Op de andere papieren zakdoekjes,
speeldoos, potlood met vlakje, enz.

De grond is bezaaid met voorwerpen.
De tafelpoten er deels in.

Close tafel. Hand probeert dingen
te rangschikken. Geeft het op.

Hand probeert het bij een volgende tafel.
Geeft het op. Andere tafels.

Hand pakt een paar dingen. Probeert ze te
laten optreden in een gesproken zin (v.o.).

Camera sneller langs en boven de tafels.
Geen volgorde, geen samenhang.

Vijf kinderen van een jaar of drie, vier
worden los gelaten in de zee van dingen.

Kinderen pakken en verplaatsen van alles,
de wanorde wordt nog groter.

[p. 18]

Verborgen in het Catalaans

Een varken dat op straat dicht bij de
grond scharrelt, zonder modder.
Een bijna te lange trap van marmer.

Wie de taal van een land niet spreekt,
denkt ook dat andere dingen niet kloppen.
Planken vol kaas. Een geparkeerde autobus.

Rukken aan een deur, als die op slot is.
Kaduke regenpijpen.
Vuilniswagentjes voor overtollige planten.

Geluiden van auto's en emmers, 't klinkt
ongemakkelijk, alsof je het eerst moet
vertalen.

Een gele schaar op een tafel.
Strepen op een muur.
Een gebladderd bord met verboden in te

rijden, in een verlaten straat.
Moet 't uit het Catalaans gehaald
worden voor je 't goed kunt zien?

Etalagepop met zilveren benen.
Plakband. Een verroeste ladder.
't Ziet er verborgen uit, terwijl

je het vlak voor je ziet.
Groentetuintjes tussen een fabriek en
een kerkhof.

En als er dan ergens xim-xim of iets
met nog meer x-en staat, verergert 't
de breuk met je omgeving alleen maar.

[p. 19]

 

Tafel met vis, hoe krijg je die uit

 

het Catalaans om ze te kunnen zien.

 

Tafel met fruit, tien soorten ham

 

 

 

achter je rug, alsof al die dingen

 

apart gebeuren. Regendruppels op een

 

plein met palmbomen. Iemand roept

 

 

 

iets, een vrouw draait zich om. Hand

 

omhoog, de wapperende vlag, het

 

rollende blikje eronder. De twee

 

 

 

mannen die er niet naar staan te

 

kijken op het gietijzeren balkon.

 

Haven, kade, wimpel, boulevard,

 

 

 

dit is een plek voor een rijschool.

 

Even geen bomen. Wel een hangslot

 

op de vloer van een overdekte galerij.