Van Aaf tot z
Tog
Iedereen kent het begrip hypercorrectie: dat mensen dingen zó graag goed willen zeggen dat ze het onbewust ook doen waar het niet mag. Dan zeggen ze bijvoorbeeld ‘beeldhouder’ in plaats van ‘beeldhouwer’. Op zich wel heel schattig.
Maar ik zie ook veel hyperfoutievie. Hyperfoutievie is een term die ik zelf heb bedacht; het komt voor bij mensen die juist expres iets fout doen. Vaak in de geschreven taal. En vaak op internet.
Het viel me eerst op met het woord me. Als je kijkt naar tweets en Facebookberichten van kinderen en tieners, en ook van sommige grote mensen, zie je vaak dat me in plaats van mijn wordt gebruikt. Dus het gaat dan over ‘Me hond is zooo grappig’ (foto van een hond met een feesthoedje erbij).
Ik wist zeker dat die kinderen heus wel wisten dat het eigenlijk mijn moest zijn; ze maakten de fout expres. Daarna zag ik het gebeuren met toch. Ook een veelgebruikt woord als je erop gaat letten, en dat werd steeds vaker tog. ‘Wat is me broertje tog lief’, bijvoorbeeld. En nie - dat bestond eigenlijk al heel lang in de spreektaal (‘Dat doe je toch nie!’), maar werd nu ook echte hyperfoutieve internetschrijftaal (‘Dat doe je tog nie!’). Een ander mooi voorbeeld van een expres-fout is om overal een t achter te zetten: ‘Ik heb een nieuwe computert.’ Klinkt lekker dom, wat geloof ik een doel op zich is bij hyperfoutievie.
Op internet, op zoek naar woorden die expres fout gespeld worden, zag ik een hele discussie tussen een stel pubers (puberts) die met elkaar aan het bespreken waren waarom hun collega's tog eg nie correct wilden spellen. Volgens de een kwam het door te veel naar domme muziekzenders kijken: daaronder loopt altijd een balk met honderden ingestuurde sms'jes mee, waarin in deze taal gespeld wordt. ‘En dat heeft bepaalde invloeden’, zei deze tiener, die zichzelf Der Bolle noemde. Een ander opperde dat het sneller typte.
Ik opper, en dat verwacht je misschien niet van zo'n oud wijf, dat het inderdaad sneller typt, maar ook gewoon logischer is. Waarom zou je toch met die langdradige ch schrijven, en waarom al die verbuigingen van mij als je ook overal wel me voor kunt zetten, zonder dat het erg verwarrend werkt?
Alleen dat gedoe met die t overal achter, daar moet het maar eens mee afgelopen zijn. Zei de op zich best ruimdenkende juf boos.
Aaf Brandt Corstius
Auteursrechtelijk beschermd
