Gedichten op de muur [3]
Het gedicht ‘Spreeuw’ van Judith Herzberg, waarvan de eerste regels schuilgaan achter een boom: ‘Had niets te beweren / te klein voor veren / te nat om bruin te heten / en snavel dicht / ook tegen eten. // Maar werd een hoogst / warmpotige geleerde / specialistisch geïnteresseerde / zeehondgeveerde / vetervereerder. // Frivoolkelige imitator / een parel-bespetterde / wezel, een vliegende / ongeletterde triomfator.’
Foto: Jan Willem Bruins
Auteursrechtelijk beschermd