● Schoolmeester
Grammatik signaleert soms ‘fouten’ die niet fout zijn, en ziet op andere plaatsen juist fouten over het hoofd. Maar afgezien daarvan kunnen we de vraag stellen: zijn de adviezen als zodanig zinnig? Over het algemeen wel, vind ik. De adviezen op het gebied van de grammatica zijn goed bruikbaar. Het is in beginsel goed dat de gebruiker zuinig is met lijdende zinnen, en aan het nut van adviezen over incongruentie of foute lidwoorden hoeven we al helemaal niet te twijfelen. Nuttig is ook dat de gebruiker wordt geattendeerd op lange zinnen. Bij een zin van 28 woorden vermaant het beeldscherm: ‘Lange zinnen zijn vaak moeilijk te begrijpen.’
Wel moet ik een kleine aanmerking maken op sommige stilistische commentaren van het programma. Een zekere schoolmeesterachtigheid is Grammatik niet vreemd. Het ouderwetse regeltje dat je nooit een zin met maar of en mag beginnen, blijft hier volop in ere. En bij de zin ‘Honderd procent verdwijnen doet het verschijnsel overigens niet’ hikt Grammatik tegen dat woord overigens aan (boodschap op het scherm: ‘Probeer omslachtige formuleringen te vermijden.’). Bijgesloten mag van Grammatik evenmin, zoals in de zin ‘Bijgesloten treft u een... aan’. Te prijzen is het wel dat het programma een hekel heeft aan ambtelijke woorden als tevens. Het stelt voor dit woord te vervangen door bovendien, daarbij of ook. Maar er valt over te twisten of ten tijde van en jegens óók onder deze categorie vallen; binnen de controlestijl ‘zeer strikt’ zouden deze woorden vervangen moeten worden door tijdens respectievelijk tegenover.
Heeft Grammatik een opvoedende functie? Kun je als gebruiker iets van het programma opsteken? Zonder overmatig onbescheiden te willen zijn, geloof ik dat ik persoonlijk van Grammatik niet veel nieuws kan leren. De fouten die het programma signaleert (of denkt te signaleren), liggen op een tamelijk elementair niveau.
Wanneer we mogen aannemen dat de cijfers in de tabellen een afspiegeling zijn van de prestaties van Grammatik, kunnen we concluderen dat Grammatik van de 48 werkelijk gemaakte fouten er 15 weet op te sporen en er 33 over het hoofd ziet. 7 keer ziet de automatische corrector spoken - fouten die er in werkelijkheid niet zijn. De waarde van Grammatik schuilt natuurlijk in die vijftien opgemerkte fouten, maar daar staat tegenover dat er veel onheil onopgemerkt blijft en dat er 7 keer loos alarm gegeven wordt. Samengevat: je kunt met Grammatik een beperkt aantal fouten opsporen, maar je moet ook rekening houden met verkeerde adviezen. De wijzigingen die Grammatik voorstelt, kun je dus niet klakkeloos overnemen. Voor we dat beleven, is Grammatik vermoedelijk heel wat versies verder.