Onze Taal. Jaargang 61

[p. 263]

Slappe tekst
De foutste opmerkingen van mannen tegen vrouwen

Mabel van den Dungen - Amsterdam

● De clichéman

Hij koopt zijn grenen meubelen bij Ikea, heeft een abonnement op Panorama en poetst zijn tanden met Prodent. De deur naar de platitude staat bij hem wagenwijd open, en niet slechts omdat dat hem een goede strategie lijkt; hij gelooft er ook in. Hij heeft zijn hart op de juiste plaats, kan nog echt genieten van een zeefdruk van Corneille en zijn idee van een perfect avondje uit is Robert Paul in Carré. Zijn strategie is erop gericht zijn slachtoffer bij hem thuis rond het spiritusbrandertje te krijgen, alwaar de romantische bistrowijn en het gourmetstel in de aanslag staan, terwijl de verlichting geraffineerd beperkt blijft tot drijfkaarsjes van Blokker in de vensterbank. Hij leest de Viva ter achtergrondinformatie over wat vrouwen fijn vinden, maar is er nog nooit toe gekomen dat in praktijk te brengen. Hij is zich terdege bewust van zijn clichétaal, en zet daar dan ook meteen de jacht mee in.

20.45 uur, koopavond, bij Blokker: ‘Het zal wel een cliché zijn, maar wat heb jij mooie ogen.’

‘Denk je dat je vriend het goedvindt als wij samen een kopje koffie zouden gaan drinken?’

21.00 uur, aan de bar van het AC- restaurant:

‘Het mooie van clichés is dat ze zo waar zijn.’

‘Ik durf het je bijna niet te bekennen, maar ik wil echt nog even bij je in de buurt zijn.’

21.45 uur, aan boord van de Candlelight Cruise:

‘Ik weet dat het ongelooflijk snel is, en dat je mij niet zult geloven, maar ik hou van je.’

23.15 uur, op het bankje bij de steiger: ‘Het zal wel een cliché zijn, maar met jou zou ik honderd willen worden.’

23.35 uur, in zijn Zweeds gezondheidsbed:

‘Sorry, maar dat overkomt 99 procent van de mannen de eerste keer. Na een paar keer gaat het beter, dat zul je zien.’

23.40 uur, in de badkamer:

‘Ik moet iets met je delen. Ik voel me er zo ongelukkig onder. Ik ben getrouwd en dit huis is van een vriend.’

23.41 uur, haar achterna roepend op de trap:

‘Mag ik je dan alsjeblieft nog eens bellen?’

● De ziener

Hoe hij dat in godsnaam weet, dat ze van tompoezen houdt, dat ze maar niet door De Tweede Sexe van Simone de Beauvoir heen komt en graag manipuleert met de roomboter. Ach, dat soort dingen voelt hij nou eenmaal heel goed aan. Dat-ie gewoon oplet, heeft zij niet in de gaten; met zijn psychologie op LOI-niveau analyseert hij haar tot op haar venusheuvel en ontdekt van alles en nog wat in haar onderbewuste. Hij smoort haar in hun lotsbestemming, kan hun rozige toekomst tot in detail voorspiegelen en wil haar meteen meeslepen naar zijn moeder. Zij is de vrouw van zijn leven; in de praktijk echter blijkt dat leven maar één nacht te duren.

22.05 uur, aan tafel, met de sinds twee weken ex-vriendin van zijn beste vriend:

‘Ik zie dat we hier niet lang meer over hoeven te praten; wij hebben ons altijd al tot elkaar aangetrokken gevoeld.’

‘Je kan je gevoelens voor mij niet verbergen. Ik ken je beter dan jij jezelf.’ ‘Voor mij ben jij een open boek.’

‘Je bent zo fragiel, dat ik bang ben om eerlijk tegen je te zijn.’

‘Oké, maar je vraagt er nu zelf om; wij horen bij elkaar. Dus het heeft geen zin om je hier nog langer tegen te verzetten.’

‘Zelf zit ik er niet zo op te wachten, maar ik zie aan je ogen dat je eraan toe bent.’

‘Ik wil je aan mijn ouders voorstellen.’

10.15, op weg naar zijn moeder:

‘Ik weet dat dit snel is, maar ik voel dat het goed is. Maar als jij het te snel vindt, zeg ik toch gewoon dat je een goede kennis van mij bent.’

23.45 uur, in de logeerkamer:

‘Zelf hoef ik niet zo nodig hoor, maar ik zie in je ogen dat je eraan toe bent.’

10.15 uur, op weg naar huis:

‘Ik voel gewoon dat we nog niet toe zijn aan een echte relatie.’

‘Je beseft het zelf niet, maar zoals je daar zat: alles schreeuwde gewoon om aandacht.’

Slappe tekst, De foutste opmerkingen van mannen tegen vrouwen door Mabel van den Dungen, onder redactie van Gijs van de Westelaken, met illustraties van Peter van Straaten. Uitgeverij De Arbeiderspers, prijs f 19,90.
ISBN 90 295 1414 0