Nieuwe Revu en de Bunte Illustrierte opengeslagen klaar leggen op de bladzijden waar de grootste prammen hangen. Dat heet stimulatio in de seks. Vroeger was dat heel onbeleefd tegenover je vrouw, maar tegenwoordig mag dat van de Viva.
- Wacht effe, wacht effe. Hé, en het is hartstikke donker! Hoe kan ik dat dan zien, al dat hout voor de deur?
- Hartstikke donker? Waar is het hartstikke donker?
- Nou, in m'n slaapkamer natuurlijk.
- Nou dan doe je toch eerst het licht an voordat je d'r een veeg geeft?
- Ja maar dan ziet ze me toch?
- Nou en?
- Ja, dan krijg ik hem helemaal niet meer omhoog! Dan koken de piepers meteen droog. Begrijp-ie?
- Hier, hier, die legt te bonken in het donker. 1977. Legt-er een met het licht uit te rolbezemen in Nederland in 1977. Je hebt toch wel een bedlampie?
- Ja, voor de leesportefeuille door te nemen.
foto: Steye Raviez
- Als je nou eens begint met daar een rooie zakdoek overheen te hangen. En als je dan weer eens trek krijgt in een partijtje kunstbiljarten, dan heb je een beetje een rood lichtje, met dat bedlampje. Wat heb ze dan an, je vrouw in bed?
- Nou, d'r onderjurk, pyjama d'r overheen, duster en dan d'r nachtstola. Weet je wel, zo'n zelfgebreide nachtcape. Voor in bed.
- Nou, dan moet jij die leesportefeuille nog eens helemaal op je gemak doorbladeren, totdat jij een advertentie tegenkomt van seksverzendhuis Pigalle in Maassluis.
- Oh jee, dat zijn toch niet die broekkies zonder kruizen, hè?
- Dat zijn fantasieslips, opwekkende bh's...
- Oh nee, geen ondergoed met gaten. Nee, dat vind ik of er iets geamputeerd is. Of je met een gewonde Milva legt te knarren.
- Nee luister nou, want je ken er veel vrijer over praten, tegenwoordig, dus maak er dan ook gebruik van, van die dingen. Je komt toch wel?
- Waar?
- An je gerief.
- Nee, dat is het nou. Kijk. Kijk, ik kom een heel end, maar net voordat ik gaat schieten...
-Ja...
- Dan wordt-ie weer maatje pink en dan ken ik niet komme.
- Dus vlak voordat de brandweer uitrukt hangt bij jou de slappe was weer voor de deur?
- Ja. Ja, precies. Kijk, dan schiet er bij mij ineens van alles door me heen, weet je wel. Eh, dat ik de vakantiefoto's nog moet inplakken, dat ik de wagen mot wassen, dat ik nog een lepelrekje in de keuken moet ophangen. Dus dan denk ik: Ja, wat zal ik nou toch me eigen moe gaan maken. Hè? Al dat gedoe, kost je een hele doos Kleenex en je wordt er toch niet wijzer van. Ja, zo is het toch?
- Dus je denkt: Wat leg ik hier eigenlijk te doen?
- Ja, eigenlijk wel.
- Dan heb jij de orgaskraan nog nooit helemaal opengedraaid. Als ze mij m'n gang lieten gaan, jongen, dan zouden ze elke week het plafond opnieuw moeten witten. Ja hoor, net zo makkelijk.
- Nee, ik weet niet. Ik vind het zo'n gedoe. Alleen voor een beetje jeuk aan je snikkel en één vingerhoedje stijfsel. Ik weet niet. Zo'n gedoe.
- Eén vingerhoedje? Ja, nee, dat is nou een kwestie van goed eten. Goed je eten kauwen. Dat 't gelijkmatig in je bloed komp. En dan neem ik elke avond een liter Bulgaarse yoghurt toe. Jongen, nou, ik zal je vertellen. Wij wonen drie hoog hè?
- Ja.
- Als ik met die winterpeen van mij op het moment supriem voor het open raam zou gaan staan en ik zou richten...
- Ja?
- Dan spuit ik een volwassen vent zo van z'n brommer.
- Zo!
- Een volwassen vent spuit ik dan in één keer van z'n brommer.
- Zo!
- Echt waar. Kwestie van goed kauwen. Dat je eten regelmatig in je bloed komp.
- Is 't nou eerlijk waar? Eerlijk waar?
- Ja, en dat acht keer achter elkaar. Net zo makkelijk.
- Acht keer? Ja, vroeger, toen we vrije jongens waren, toen wou ik nog wel eens een tweede boom opzetten. Maar ja, dan zaten er altijd twee of drie weken tussen.
- En wat ik dan allemaal zie, joh, als ik door m'n remmen schiet. Cirkels, sterren, vuurwerk, bellen, stromende bergbeken, gevulde koeken, bliksem, lammetjes, blauwe zwaailichten. Mooi, mooi. Als ik daar alleen al aan denk, dan krijg ik ter plekke al zo'n tent in m'n broek.
Leggen, gaat leggen. Af! Af!
- Nee, ik ben nou bijna veertig, maar 't is mooi geweest hoor. Bij mij zullen ze de grote Piet nooit meer uit de broek krijgen. Ach ja, zo levert iedereen z'n eigen persoonlijke bijdrage aan de energiecrisis. Een beetje sparen, nietwaar?
- Zoals ik al zei: ik ga door totdat ik hartstikke dood ben. Als je al mijn erecties achter elkaar zou leggen, nou, ik wil niet veel zeggen, maar dan kom je toch nou al van Den Haag tot aan de scheve toren van Pisa en dan ken je hem er ook nog recht mee overeind krijgen.
- Zo.
- Net zo makkelijk. Zal je niet geloven.
- Oh ja, goed dat ik je nou spreek, jij ben - heel wat anders nou hoor - jij ben lichamelijk dus nogal goed thuis in de mens.
- Dat is waar, ja.
- Nou heb ik hier, hier op de kruin, en hoe vaak ik m'n hoofd ook was, hè, heb ik altijd last van roos. Hier. Alleen hier. Dus eigenlijk een plaatselijke sneeuwbui.
- 't Ziet er heel smerig uit.
- Weet jij daar nou niks op?
- Dat weet ik wel, maar dat is een beetje een vies praatje. Dat ken je moeilijk zo aan plein publiek kwijt.
- Kennen we dan niet effe ergens heen?
- Eh, nou, gaat dan effe mee naar café de Sport, want dan zal ik jou eens effe haarfijn uitleggen hoe dat zit met die roos.
- Okee. Goed. Koos! Ken je effe bijschrijven?
- Alles opschrijven Koos. Daag.
- Daag.
Auteursrechtelijk beschermd